gdzieś między Piłsudskiego a komodą - pętla

[Toya]

czas uciekał spod stóp jak stopnie
lawirowały pomiędzy krokami
zdążył jeszcze pomyśleć że ewoluował
i oto jest ptakiem
a wtedy skrzydła zrzuciły balast

może to tylko sen

a może jest nim wszystko
spróbuj utrzymać dystans
tak żeby nie było nas za dużo
w przestrzeni wyznaczonej na obecność
są jeszcze inni a to zobowiązuje

do systematycznego kurczenia się w sobie
aż w końcu znikniesz mi z oczu
na którejś z ulic
przebiegających nocą przez pokój

wszystkie noszą znajome nazwy
i obco brzmiący tłum
lepiej zamknij okno

zanim wyprowadzą nas z ról
zanim od neonów i lamp
zajmie się sufit