Portret nieznajomej w czerwonej sukience

[Alchemik]

Niemal dostojnie się kołysze,
niczym w objęciach oceanu.
Czerwony żagiel wpięty w ciszę,
choroby morskiej treść co ranek.

Jej oczy w troski dziś brzemienne,
już, już kiełkują rozwiązaniem.
Pędzące myśli nad imieniem.
Z burzy się zrodzi… wyczekane.

Dryfując ku odmiennym lądom,
w nadziei łódź po falach skacze.

Jakim kolorem w twarz spoglądnie,
gdy mnie powita pierwszym płaczem?


J.E.S.