Kolejny spacer Mariacką

[Alchemik]

Wybuchła,
jak zwykle o tej porze słońca
refleksami barw.
Wciąż chłodno, a jednak komary wyrywają się
z zaklętych, jantarowych form.

Powtarzam swoją wędrówkę z jesieni.
Mam więcej czasu.
Przemierzam więc, tu i tam.
Już znam po imieniu dawno umarłych patrycjuszy.
A bazylika przede mną - raz!
Raz za plecami.
Zwierciadła okiennych wystaw
perfidnie
ukazują mi, że jestem sam.

Opuszczam uliczkę.
Odtąd będę szczególnie ją kochał.
Chociaż taka krótka.

Na Moście Chlebowym kanału Raduni
brakuje jednej kłódki.


patrz
Spacer Mariacką