Litania do wszystkich świętych

[FantaSmaGoria]

Litania do wszystkich świętych

M. (choć wcale nie jest święty, za to zasługuje na litanię)
za jego uroczy brak sympatii do poezji (oraz za sympatię względem mnie)

wszelkie wielkie i światłe umysły tego świata
łaknące nęcącej rozkoszy a z czasem kojącego spokoju
mistrzowie sztuk wszelkich luksusowe dziwki bardowie poeci pieśniopisarze
nie pozwólcie mi

Allenie Ginsbergu – nie pozwól mi patrzeć na
najlepsze umysły mego pokolenia zniszczone szaleństwem
głodne histeryczne nagie
Davidzie Jonesie – nie pozwól mi błądzić w ślad za
majorem Tomem po wściekle pustych otchłaniach
wiecznego kosmosu
szalona Patti – nie pozwól bym nie wiedziała
co robić tej czy innej
nocy
i wy śmierdzący duchem młodości - nie pozwólcie mi
pociągnąć za spust nie pozwólcie mi poznać
siebie jako zgnojoną przez mistrza
drogi Jimmy - nie pozwól mi zmarnować świtu
a ty mężczyzno w czerni - nie chciej bym zechciała
dać się spopielić nadmiarem miłości
wyklęci – nie pozwólcie mi trwać w proroczym geście
z dłońmi uniesionymi ku niebu
nie pozwólcie mi chcieć być poetą
Sylvio – w obłąkańczej pieśni nie pozwól mi
umierać i wstawać z martwych po stokroć
w złudnej chwale i poklasku
wodzu Cochise – nie pozwól mi ugiąć się
przed grotami słów pędzących jak strzały
Walcie Whitmanie – ojcze – nie pozwól mi zostać
Niezapamiętaną

wszelkie wielkie i biedne umysły tego świata
zagłębieni w obłędzie nędzarze wygnańcy banici żebracy
na końcu drogi każdemu z nas przyjdzie nieść na barkach
ciężar siedmiu grzechów codzienności