ja Iga

[Toya]

z przeznaczenia człowiek
potwierdzone przez niejedną pieczęć
podpis

i tyle

razy przed lustrem
że uwierzyli wszyscy z wyjątkiem kota
polującego na samochody
kolejne z siedmiu żyć

może lepsze

może rzeczywistość ociera się tam o absurd
bez większych zgrzytów
tak że nie bolą uszy
nie jeży się włos
bez względu na pochodzenie
współpodróżujących przez czas

wyznaczony na śnienie
ustąpi
jak reumatyzm wyciągnięty z kości
obudzonych do skonu

[Julia]

To bardzo piękny wiersz, chociaż od pierwszej linijki wnosi bezmiar smutku. Podoba mi się dwutorowość wiersza i możliwość wejścia w obrazy, które są mi bliskie, kojarzą się z ludzką niedolą ( jestem wolontariuszką w ośrodku dla niepełnosprawnych i upośledzonych).

Ps/ dlaczego taka cisza na portalu, poobrażali się wszyscy?

[Toya]

Poobrażali? Nie, chyba nie. To raczej skutek wiosennego przesilenia
i wyjątkowo długiego weekendu 

Wszystkie moje wiersze są smutne. Tak już mam, jeśli chodzi o pisanie,
bo tak ogólnie, to straszna ze mnie aparatka 

Dziękuję, że zaglądasz 



PS.
Ja jestem opiekunką osób starszych.

[Julia]

Poobrażali? Nie, chyba nie. To raczej skutek wiosennego przesilenia
i wyjątkowo długiego weekendu 

Wszystkie moje wiersze są smutne. Tak już mam, jeśli chodzi o pisanie,
bo tak ogólnie, to straszna ze mnie aparatka 

Dziękuję, że zaglądasz 



PS.
Ja jestem opiekunką osób starszych.

Myślę, że dużo słońca dajesz swoim podopiecznym

[Toya]

Staram się. Ty pewnie też 

[Marcin Sztelak]

Smutno, może nawet nostalgiczne - właśnie, pozbyłbym się jednego może.

[Toya]

Smutno, może nawet nostalgiczne - właśnie, pozbyłbym się jednego może.

Dziękuję, Marcinie.

[BJKlajza]

Dobra  Toyka  znów  poprawię  po  swojemu , a nuż  widelec  propo  uwzględnisz  


z przeznaczenia człowiek
potwierdzony przez niejedną pieczęć

podpis
i tyle

razy przed lustrem
że uwierzyli wszyscy z wyjątkiem kota
polującego kolejne z siedmiu żyć

może lepsze

może rzeczywistość ociera się tam o absurd
bez większych zgrzytów
nie bolą uszy
nie jeży się włos
bez względu na pochodzenie
współpodróżujących przez czas

wyznaczony na śnienie
ustąpi
jak reumatyzm wyciągnięty z kości
obudzonych do skok(n)u   -  u  zamknąłbym w nawiasie - dwuznaczność sytuacji 


Dziękować : Pozdrawiać 

[Toya]

Dobra  Toyka  znów  poprawię  po  swojemu , a nuż  widelec  propo  uwzględnisz  


z przeznaczenia człowiek
potwierdzony przez niejedną pieczęć

podpis
i tyle

razy przed lustrem
że uwierzyli wszyscy z wyjątkiem kota
polującego kolejne z siedmiu żyć

może lepsze

może rzeczywistość ociera się tam o absurd
bez większych zgrzytów
nie bolą uszy
nie jeży się włos
bez względu na pochodzenie
współpodróżujących przez czas

wyznaczony na śnienie
ustąpi
jak reumatyzm wyciągnięty z kości
obudzonych do skok(n)u   -  u  zamknąłbym w nawiasie - dwuznaczność sytuacji 


Dziękować : Pozdrawiać 

I ja dziękować A co do zmian... "nadzieja umiera ostatnia", więc...