27-04-2011, 18:54
Witam.
Jestem początujący w kwestiach polonistycznych ,więc proszę o wyrozumiałośc. Czy Zbrodnię i karę można uznać za tendencyjną?
Jak wiadomo, utwór tendencyjny to taki, w którym autor stawia jakąś tezę i poprzez ciąg wydarzeń ją udowadnia.
No tak, tytuł zbrodnia i kara - można wywnioskować, że książka opisuje zbrodnię i karę.
Później retrospekcja i opis artykułu głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa, który ukazał się w "Słowie Periodycznym" - "O zbrodni", wydany pod anonimotym podpisem.
Raskolnikow opisał w nim psychologiczne aspekty zbrodni, dotyczące oprawcy. Opisał w nim, że zbrodni zawsze towarzyszy choroba. Potwierdził to empirycznie. Miał stany obłąkania, majaczył, nie był w pełni władz umysłowych.
Nie umiał sobie poradzić z otaczającą go rzeczywistością po dokonaniu zbrodni. To było dla niego karą, w końcu, dopiero po pewnym czasie postanowił się przyznać. Pobyt w więzieniu nie był dla niego specjalnie destruktywny, męczący - odkrył, że zakochał się Soni, a ona w nim.
Wiedział, że kiedyś wyjdzie, wierzył, że ona go poślubi.
A więc karą był jego stan umysłowy, wstęt do przyjaciół i do rodziny.
Autor przedstawiając wypowiedź Raskolnikowa nt. psychologicznych aspektów zbrodni postawił tezę - że nie ma zbrodni bez kary. Do tego tytuł - Zbrodnia i kara.
Dostojewski przedstawił czytelnikom informację, że zbrodnia pozostawia trwały ślad w psychice.
Czy więc powieść Dostojewskiego można nazwać tendencyjną. Chodzą słuchy, że utwory tendencyjne nie były dobre jakościowo. Zbrodnia i kara to bardzo ciekawe, pouczające dzieło.
Ale czy powieści tej nie można zakwalifikować jako tendencyjnej?
Jestem początujący w kwestiach polonistycznych ,więc proszę o wyrozumiałośc. Czy Zbrodnię i karę można uznać za tendencyjną?
Jak wiadomo, utwór tendencyjny to taki, w którym autor stawia jakąś tezę i poprzez ciąg wydarzeń ją udowadnia.
No tak, tytuł zbrodnia i kara - można wywnioskować, że książka opisuje zbrodnię i karę.
Później retrospekcja i opis artykułu głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa, który ukazał się w "Słowie Periodycznym" - "O zbrodni", wydany pod anonimotym podpisem.
Raskolnikow opisał w nim psychologiczne aspekty zbrodni, dotyczące oprawcy. Opisał w nim, że zbrodni zawsze towarzyszy choroba. Potwierdził to empirycznie. Miał stany obłąkania, majaczył, nie był w pełni władz umysłowych.
Nie umiał sobie poradzić z otaczającą go rzeczywistością po dokonaniu zbrodni. To było dla niego karą, w końcu, dopiero po pewnym czasie postanowił się przyznać. Pobyt w więzieniu nie był dla niego specjalnie destruktywny, męczący - odkrył, że zakochał się Soni, a ona w nim.
Wiedział, że kiedyś wyjdzie, wierzył, że ona go poślubi.
A więc karą był jego stan umysłowy, wstęt do przyjaciół i do rodziny.
Autor przedstawiając wypowiedź Raskolnikowa nt. psychologicznych aspektów zbrodni postawił tezę - że nie ma zbrodni bez kary. Do tego tytuł - Zbrodnia i kara.
Dostojewski przedstawił czytelnikom informację, że zbrodnia pozostawia trwały ślad w psychice.
Czy więc powieść Dostojewskiego można nazwać tendencyjną. Chodzą słuchy, że utwory tendencyjne nie były dobre jakościowo. Zbrodnia i kara to bardzo ciekawe, pouczające dzieło.
Ale czy powieści tej nie można zakwalifikować jako tendencyjnej?