W każdej szczelinie jest przepaść (poprawiony)

[Julia]

"Kochana cipa grochowa", to jedno z moich, najpieszczotliwszych wyrażeń.
Faktycznie, ucz się.
Ludzi też, bo z czasami radzisz sobie świetnie.

Mirku, mam takie momenty, że doznaję pewnej wzniosłości i dla niej szukam, lub może to ona potrzebuje wysokiego stylu. Wiem, że to w języku wiersza nie jest dobre, ale  właśnie ta wysokość pozwala mi na zachowanie godności wobec i dla  upośledzonych/ niepełnosprawnych podopiecznych - jestem wolontariuszką. Nie usprawiedliwiam się i nie tłumaczę. A poezję zawsze jestem gotowa przeprosić.

[Miranda Calle]

"Kochana cipa grochowa", to jedno z moich, najpieszczotliwszych wyrażeń.
Faktycznie, ucz się.
Ludzi też, bo z czasami radzisz sobie świetnie.

Mirku, mam takie momenty, że doznaję pewnej wzniosłości i dla niej szukam, lub może to ona potrzebuje wysokiego stylu. Wiem, że to w języku wiersza nie jest dobre, ale  właśnie ta wysokość pozwala mi na zachowanie godności wobec i dla  upośledzonych/ niepełnosprawnych podopiecznych - jestem wolontariuszką. Nie usprawiedliwiam się i nie tłumaczę. A poezję zawsze jestem gotowa przeprosić.

Touché
Każdy człowiek ma inny poziom wrażliwości. I nie ma w tym nic złego. Ale nie każdy ma szacunek i tolerancję dla innych. A to już prawdziwa klasa.

[mirek13]

Tu nie ma problemu godności.
Jest e/w problem dosadności emocjonalnej i obrazowej
Ja szanuję metafizyczne odloty, bo to dziś rzadkość.
Rozumiem uniesienia, poczucie wysokości (zawsze sobie w takich momentach przypominam słowa Ilicza: Kto ma szerokie horyzonty, ten ma wąskie perspektywy), ale, moim zdaniem nie tak.
Kwestia wyczucia.

[Julia]

Tu nie ma problemu godności.
Jest e/w problem dosadności emocjonalnej i obrazowej
Ja szanuję metafizyczne odloty, bo to dziś rzadkość.
Rozumiem uniesienia, poczucie wysokości (zawsze sobie w takich momentach przypominam słowa Ilicza: Kto ma szerokie horyzonty, ten ma wąskie perspektywy), ale, moim zdaniem nie tak.
Kwestia wyczucia.

To złota myśl  S. J. Leca

[mirek13]

Konkretnie Lenina z XIII tomu dzieł zebranych.
Uwaga dotyczyła wpisu Mirandy pod moim wierszem.
Źle się wstrzeliłem.
Od patosu uciekaj, jak od namolnego bawidamka.

[Miranda Calle]

Uwaga dotyczyła wpisu Mirandy pod moim wierszem.
Źle się wstrzeliłem.
Od patosu uciekaj, jak od namolnego bawidamka.

Skoro uwaga dotyczyła Twojego wiersza, to czemu jest u Julii?
Poza tym, jeśli alternatywą dla szczeliny ma byc cipa, to ja jednak wybieram patos. Bo może jest staroświecko śmieszny, ale nie wulgarny. Ot, kultura zeszła do rynsztoka...

[mirek13]

Ano.
Masz jakieś doświadczenia w tej materii??

[Miranda Calle]

W jakiej materii? Bo jeśli chodzi o patos, raczej intuicyjne. Zresztą do kwestii z tym związanych odniosłam się w swojej okolicznościowej satyrze, gdyż nie uważam, by tutaj, pod wierszem Julii, było na to odpowiednie miejsce.

[Toya]

Może by już zostawić ten temat? Tak dla świętego spokoju.

[mirek13]

No jasne, że chodziło mi o patos! 
Dobra, znikam.
Unikaj go Julio w poezji jak ognia.
To często kwestia po prostu wyczucia, więc nie ma reguł.
Co robisz z nim w życiu, to Twoja broszka.

[Grain]

To nie jest ekfraza filmu Chce się żyć



Chcesz, odpłyniemy daleko
- aż po rozjaśnione oczy.
Zasypując ślady,
pragnienia na moment.

Poza oczekiwaniem.

Takoj mi wychodzi ciutek stylizowane na Pioseneczkę Baczyńskiego.

[Marcin Sztelak]

A wiersz zaginął w tej irracjonalnej dyskusji... I pozwolę się nie zgodzić, niczego nie unikaj, idż własną drogą autorko, olewaj mody, olewaj tak się nie pisze dzisiaj, bo bardzo łatwo zostać wyrobnikiem literatury, co zresztą proste przy jako takim warsztacie. Piszę się właściwie tylko z dwóch powodów - z potrzeby ducha, lub dla sławy i kasy (obojętnie w jakim wymiarze) i tu wybór należy do piszącego...

---

I o wierszu, nie wiem jak wyglądał w wersji pierwszej, poprawiony jest dobry. Emocjonalny, ale przecież  to  nie news  w tv tylko poezja.

[Julia]

A wiersz zaginął w tej irracjonalnej dyskusji... I pozwolę się nie zgodzić, niczego nie unikaj, idż własną drogą autorko, olewaj mody, olewaj tak się nie pisze dzisiaj, bo bardzo łatwo zostać wyrobnikiem literatury, co zresztą proste przy jako takim warsztacie. Piszę się właściwie tylko z dwóch powodów - z potrzeby ducha, lub dla sławy i kasy (obojętnie w jakim wymiarze) i tu wybór należy do piszącego...

---

I o wierszu, nie wiem jak wyglądał w wersji pierwszej, poprawiony jest dobry. Emocjonalny, ale przecież  to  nie news  w tv tylko poezja.

Marcinie ,
tytułem wiersza był cytat 'Moc w słabości się doskonali*(2 Kor 12, 9).
Wersy były bardziej rozbudowane i tu zgodziłam się , że powinien być bardziej oszczędny w słowach i staranniej dobranych - wtedy lepiej wyrazi emocje. Nie wiedziałam, że piszę bez wyczucia, że swoim grubiaństwem i patosem, niszczę wrażliwość czytelnika. Aczkolwiek w tej całej dyskusji, nikt nie pomyślał o mnie, która prawie na co dzień przeżywa wraz z podopiecznymi mały/ duży koniec świata.

[Miranda Calle]

Patrzę na wiotkie dłonie chłopca,
wzruszenie daje  znaki.
Ograniczony przestrzenią wózka
nie posmakujesz wszystkiego,
w tym zatrzymaniu słowo traci sens.

Stworzyłeś mnie marzycielem,
ale na krótko, cokolwiek to znaczy.
Chcesz, odpłyniemy daleko
 - jak dawniej rozjaśnisz oczy.

Wkrótce pył zasypie ślady,
ucichną pragnienia,

świat pójdzie dalej.

Bez porównania lepszy niż wersja pierwotna, która wywołała tu ogromną dyskusję. Chwała Autorce, z jaką cierpliwością to wytrzymała i w dodatku nie zaniechała pracy nad tekstem. A jednocześnie pozostała w nim sobą.
Z przyjemnością pozostawiam pięć gwiazdek.

[Julia]

Mówiąc kolokwialnie - zgłupiałam, jak zobaczyłam takie wyróżnienie.
Przez moment świat wydawał się oszustwem, jednak wybaczcie moją niedoskonałość.
heh - znowu patos do potęgi