Szampan z papierówek

[Marcin Sztelak]

Przed podróżą zawijam kanapki
w łatwopalne rękopisy.
Z już nieistniejącego indeksu
filozofów, niepewnych bytu.

Walizki zjedzone przez myszy — rzeszoto,
rzeczy upycham w reklamówki,
które się nie rozłożą. W możliwym
do przyjęcia czasie.

Czekam na pociąg, spóźniony
o całe stulecie. Z nudów spożywając
alkohol — publicznie, 
z nieżyjącym zawiadowcą.

Ten jednak nie chce odgwizdać początku.
Upodlony zasypiam w poczekalni,
ze mną inni podróżni. Też martwi.

Rano śniadanie, ale chleb przesiąknięty
mądrością. Oczywiście umiłowaną.
Więc toasty — za szczęśliwą, rychłą.

Ale nic z tego, ostatni skład odszedł,
na złomowisko.
Pora wracać, na szczęście dojrzałe
jabłka znów kuszą.

[Toya]

Mało komentuję, ale dużo czytam, a Twoje wiersze zawsze z przyjemnością.
Ten jest wyjątkowy. Dziękuję, że mogłam go przeczytać.

[Miranda Calle]

Tytuł odczytuję jak oksymoron. Wszak szampan to synonim luksusu i świętowania, a papierówki - jedna z najpopularniejszych odmian jabłoni - z czymś codziennym. Codziennym jak śmierć.
Pełno jej w tym wierszu, choć pointa pozostawia pewną furtkę, lizaka na otarcie łez. Bo póki życie trwa, jest nadzieja.
Zresztą, poeto, non omnis moriar...

Nie wiem, czy specjalnie ten rym w czwartej strofie, czy przypadek?

[Toya]

Wróciłam. Warto.

[chmurnoryjny]

Tytuł odczytuję jak oksymoron. 

Miranda. A ja czytam zwyczajnie- jako inna nazwa "jabola". I to nazwa klasyczna....   (sic!)

Co zaś do utwioru, Autorze, wrócę nieco później, za parę dni, bo teraz jestem zmęczony, a za trzy giodziny wstaję... Na dziś tylko Ci powiem, że miło być zaskoczonym, że gość,  którego znałem lata temu, w czasach szczenięcych okazał się niezłym, sprawnym, a momentami bardzo dobrym poetą, a przy tym i uważnym czytelnikiem literatury, o sądach, które warto całkiem poważnie brać pod uwagę ...

[chmurnoryjny]

Ok. Zaryzykuję jako komentarz wersję "tak mi się przeczytało"., bo....   ferie i interpunkcji, poza paroma wyjątkami , dajmy   nieco odpoczynku. Bo niby czamu nyi/? ;p 


Szampan z papierówek 
Przed podróżą zawijam kanapki
w łatwopalne rękopisy
Z już nieistniejącego indeksu
filozofów  niepewnych bytu

Walizki zjedzone przez myszy — rzeszoto
rzeczy upycham w reklamówki
które się nie rozłożą W możliwym
do przyjęcia czasie

Czekam na pociąg spóźniony
o całe stulecie Z nudów spożywając
alkohol — publicznie
z nieżyjącym zawiadowcą

Ten jednak nie chce odgwizdać            ----------  (no, jak widać zaryzykowałem sugestię małej przeprowadzki piętro niżej  )
początku Upodlony zasypiam w poczekalni
ze mną inni podróżni Też martwi

Rano śniadanie ale chleb przesiąknięty
mądrością Oczywiście umiłowaną
Więc toasty — za szczęśliwą rychłą     (tu ewentualnie próbowałem przyglądać się oryginalnej wersji wersu, czyli: ""[i]Więc toasty — za szczęśliwą ,rychłą)[/i]

Ale nic z tego ostatni skład odszedł
na złomowisko
Pora wracać na szczęście dojrzałe
jabłka znów kuszą

----------------
No, to tyle. Obiekcje autora i innych komentujących mile widziane :  a ja potem, ok  soboty wrócę do tego utworu.... 

[Miranda Calle]

Tytuł odczytuję jak oksymoron. 

Miranda. A ja czytam zwyczajnie- jako inna nazwa "jabola". I to nazwa klasyczna....   (sic!)

Nooo.... To zmienia postać rzeczy i kierunek interpretacji

[BJKlajza]

Jakoś nie ruszył mnie ten wiersz , niby wszytko jest poprawnie a jednak czegoś brakuje ... i te inwersje... zupełnie zbędne ( bądźmy konsekwentni albo są , albo nie ma ) - czasami wiadomo trzeba użyć żeby podkreślić jakiś ton albo sarkazm sytuacji , ale tutaj niepotrzebne Ot tyle ode muła(mois)

[Gunnar]

Chłodno i turpistycznie. Jak ostatnio pogoda.
Jest klimat i jak zwykle udana zabawa słowem.
Gwiazdeczki innym razem, bo z tableta piszę i łatwo się pomylić.