Rankiem

[viosenna]

przytulona do poduszki
chłonę ozon i zgiełk za oknem
leniwy czas
rozkosz

codzienność czeka
tuż za myślą o orgazmie
kilka skurczów
powrót

pogłaszczę przyszłość
niedługo zakwitnie
oswoję ją sobie
myślą


lekki powiew
znak że życie się zaczyna
nie teraz
sen

[eyesOFsoul]

Zacznę od końca, bo najbardziej mnie uwiera samotny przecinek:

znak, że życie...

W całym tekście nie używasz w ogóle interpunkcji, a przed "żet" nagle ją wstawiasz. To jest do poprawy.

A już na początku tekstu zamiast poezji, mamy wyliczankę. I nie mówię tutaj, że to zastosowanie jest złe. Raczej chodzi o to, że w krótkich tekstach, jeszcze z taką wersyfikacją - to się nie sprawdza. Trąca o banał i patos.

Przykładowo sama strofa trzecia:
- powtórzenie - dwa razy myślą
To niedopuszczalne.

Ogólnie pomysł z:

codzienność czeka
tuż za myślą o orgaźmie

- skreśliłabym tuż,
i zaczęłabym od tego wersu myśleć
Ponadto:
Miejscownik (o kim? o czym?): Rozmawiam o orgazmie, nie zaś jak w tekście orgaźmie.

To tyle ode mnie.
Pozdrawiam!

[viosenna]

Dziękuję eyesOFsoul za odwiedziny i uwagi.
Niedociągnięcia poprawiłam.
Jeśli chodzi o - tuż - , zbyt mi się podoba właśnie w tym miejscu, więc zostanie.
Propozycję myślenia rozważę


Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.