Kojda

[Grain]

Latem, słońce popołudniami to już ostro zacinało po oczach.

A i zimy nie śnieżą jak przy dawnych kineskopach.

Rok temu, pod choinką zarabiało się życie. Brzegowo, w trzy gniazda.
Gałązkowy ścieg obrusu zaklinał pierwsze i ostanie szczęście
w małoobjętościowym sianku.

No i wykluła się podgorzałka. Róża. Wabik na życie.
27.12.2018

[Alchemik]

Zainteresowało mnie to sianko małoobjętościowe.
Pomniejszenie stołu wigilijnego.
Pomijając narzekania na klimat, ponoć popieprzony z naszej winy, to proszę, wciąż jest gorzałka na zamglenie obrazu.
I wciąż są róże kolczaste, ale ich zapach odurza.
I może są spełnione życzenia, które wyostrzają obraz podgorzałką.

[Grain]

No Kmicic w pojedynku z Wołłodyjowskim, cięty przez głowę, lepiej by nie skomentował niedomagając.

[Alchemik]

Czy ta ironia to test na moje poczucie humoru?
Czy może istotnie uraziłem Twoje uczucia moją paplaniną.

Nie pod każdym wierszem składam swój komentarz.
Czasami bawię się w odczytywanie hermetycznych metafor.
I to jest zwykle nietrafione.
Sam fakt jednak, że ma się ochotę odczytywać i dla każdego jest coś, co mu w duszy gra, dobrze świadczy o wierszu.
A wiersz mnie zatrzymał, zainteresował.

[lizy]

Wiersz z tych osobistych, który porusza, bardzo ująłeś mnie
wersami:
,,No i wykluła się podgorzałka. Róża. Wabik na życie."
I zaczęła się nowa opowieść - nowe życie. Dzięki Niej i Twoje życie rozkwita, jest ,,wabikiem na życie" dla całej rodziny.
Grain, te Twoje matafory, zawsze świeże!

[Grain]

Dzięki.
Jest Alchemiku pasza treściwa jak zum Beispiel posiekane buraki i objętościowa jak sieczka.

[Marcin Sztelak]

Bardzo osobisty, ale też zrozumiały wiersz.