Ostatni okręt

[Hanzo]

„Nic z tego.” - pomyślał po chwili poszukiwań.

Zasada raczej taka sama jak w dialogach, więc bez kropki.

Dan nie chciał dzielić jego losu.

Podzielić lepiej by zabrzmiało.

Jeszcze jeden wdech, kilka słów otuchy dla samego siebie i gwałtownych ruchem wyskoczył na środek korytarzu.

Korytarza.

Jeszcze jeden wdech, kilka słów otuchy dla samego siebie i gwałtownych ruchem wyskoczył na środek korytarzu. Spojrzał w stronę, z której uprzednio dochodziły kroki i nic. Usłyszał jakiś plask za sobą i prędko się odwrócił.

Trzy zdania po kolei zbudowane w identyczny sposób. Zobacz: Powiedziałem i wyskoczyłem. Spojrzałem i poszedłem. Usłyszałem i odwróciłem się.
Trochę nie bardzo to brzmi i wygląda, trzeba jakoś przeredagować. To pierwsza sprawa.
Druga: zwrot "i nic." Nie przemawia do mnie, jest to trochę naiwne stwierdzenie. Może lepiej postawić przecinek, a po nim: pustka. Też naiwne, ale jest poranek, więc nie mam lepszego pomysłu. Przemyśl.

Jak do tego doszło.

Pytajnik.

Spodobał mi się sposób w jaki opisałeś jego reakcję, krótki, ale przemawia do mnie i wydaje się być realistyczny:

Upadł tylko na kolana, bezgłośnie ruszając ustami.
Mężczyzna odpełzł od martwych przyjaciół i oparł się o ścianę, chowając głowę w kolana.

Nie ma krzyków i lamentów, jest szok. Według mnie to prawidłowa reakcja, która dodaje tekstowi autentyczności.

Pogrążony w rozmyślaniach nie zauważył nawet, kiedy zmorzył go sen.

Tego z kolei nie kupuję. Nie wiem co musiałoby się dziać, abym na jego miejscu zasnął.

zrezygnowanie wzięło górę.

Jakiś niezręczny ten zwrot. "Rezygnacja wzięła górę", a może po prostu: "zrezygnował". Do przemyślenia.

Doszło do niego

Dotarło.

- Mam cię, skurwielu! - krzyknął

Realizm.

Jeszcze raz sprawdził całe uposażenie, zwolnił blokadę wejścia na okręt kolonizacyjny i zagłębił się w nieznanym środowisku.

Dziwnie brzmi.

Ledwo zatrzymany odruch wymiotny nieprzyjemnie zakuł w gardło.

Kogo? Ja to wiem i Ty to wiesz, każdy inny też. (Nie czuję, gdy rymuję.) Ale zdanie nielogiczne.

Utrzymujesz klimat, miejscami masz nawet całkiem realistyczne zachowania bohaterów, chociaż nie kapuję do końca jak Dan mógł być takim "pierdołą" i praktycznie nic nie robić w chwili zagrożenia życia. Może z natury jest flegmatykiem? Wiem, że jest lekarzem, a nie żołnierzem, ale to nie zmienia faktu, że starałby się bardziej przeżyć, no i nie zasnąłby.
Pomijając Dana, ładnie ukazane postaci, a co najważniejsze ich zachowania i uczucia.

Błędów trochę się wkradło, ale nie za wiele. Zakończenie na poziomie.
Wystawiając ocenę, porównuję opowiadanie z Twoim fantasy o Śmierci (tam dałem 9/10), żeby ta numeryczna ocena miała jakiś punkt oparcia i daję tekstowi: 7/10. Czemu tak? Ano jest krótko (pozostaje niedosyt, Twoją historię można było bardziej rozbudować) i mało scen walki, które są Twoją mocną stroną.

W każdym razie nie żałuję czasu poświęconego na ten tekst.

Pozdrawiam!