Wsi mechanizacya

[Gunnar]

Cóż, Państwo archeologowie odwalili kawał roboty. Odkopać taki rupieć...

Sam linka podałeś - ja tylko chciałem chronologicznie się do historyi zabrać

***
Na samym początku odwiedzili oborę Jeremiego.
– Prosim, panie dobrodzieju! – zachęcił ów czarodzieja wesół, jakby krowy już odzyskały zdrowie.
Ongus wszedł do środka, za nim Tymon, potem sam gospodarz. Wolszebnik wlał trochę mulistego specyfiku do wody, którą piło bydło. Być może zachęcone zapachem, krasule jakby przeczuwając swoje ozdrowienie, zażyły lekarstwo. Wszystkie trzy.
– Cóż to? – zdziwił się Ongus. – Na pastwisku więcej ich było, najmniej dwa razy tyle…
Tymon popatrzył nań podejrzliwie. W uwadze wolszebnika przeczuwał jakąś ukrytą tajemnicę. Tylko on.
– A nie, panie. – Jeremi machnął ręką. – Na pastwisku razem z Pietrusem krowy pasiem, temu tam masz ich pan więcej…
– O…
Czarodziej wyszedł, Tymon w ślad za nim. Gospodarz został, być może spodziewając się jakiejś wyraźnej oznaki ozdrowienia krów.
– A coś ty tak rogacizną zainteresowany, a? – zapytał Tymon już na zewnątrz.
– O czym ty do mnie mówisz?
– Myślałby kto, że będziesz chciał co do sztuki wszystkie krowy znać… Innych możesz czarować, ale ja widzę, że coś kręcisz…
Ongus rozejrzał się ukradkiem, burknął coś.
– Co? – Tymon nie dosłyszał.
– To ja, ale nie rozgaduj…
– Co: ty?
– Ja spowodowałem tę chorobę krów.
Chłop uniósł raptownie brwi. Zaczął głośno sapać.
– Weź już, skończ z tym słusznym oburzeniem – żachnął się czarodziej.
– Czyli… czyli… – wyjąkał Tymon – wygnaliśmy niewinnych?
– Tam zaraz niewinnych… Nie każdy niewinny szczuje mechanicznymi dzikami spożywców, którzy przychodzą z reklamacją… Nie ma co, dział obsługi spożywcy to mają dziadowy…
– Poniekąd rzec można: bronili się tylko przed niesłusznym oskarżeniem!
– I przegrali, słabszymi będąc. A może w końcu dowiedzą się, że tak naprawdę w niczym nie zawinili.
Tymon znów zaczął sapać, nie mogąc sformułować dość dobrej odpowiedzi.
– Oj, już nie bierz wszystkiego tak poważnie – mruknął Ongus. – Też narzekałeś, że źle się działo pod obecność krasnoludów we wsi.
Tymon mamrotał coś tylko pod nosem o niewłaściwości sposobu i o nieprzystojności.
– Odezwał się ten, co oferował zaiwanianie sprzętu… Tak przynajmniej coś im zostało, choć będą musieli jeszcze raz ustroić wynalazki. – Czarodziej machnął ręką. – Dajże już pokój… Ruszajmy; czekają nas, jak mnie pamięć nie myli, jakieś dwa tuziny rogacizny…
Uśmiechnął się do Tymona porozumiewawczo. Ów odpowiedział jadowitym spojrzeniem, nie mówiąc jednak nic. I poszli.

No i to jest zakończenie z charakterem
Okazuje się, że kraśki niewinne, padły ofiara uprzedzeń skądinąd sympatycznego czarodzieja.
"Odbrązawia" to jego postać, staje się bardziej "ludzki".