Generalnie nie są to moje klimaty, ale przeczytałem. Fabularnie jest ciekawiej niż stylistycznie, szczerze mówiąc.
"Trakt wiódł przez zagajnik, choć określanie niewielkiej przecinki i dwóch śladów po przejeżdżających tędy, bardzo dawno temu, wozach, „traktem” było dużym nadużyciem semantycznym. Ale Jaśkowi to nie przeszkadzało, ranek był piękny." - Wstawka tutaj całkowicie przesłania główną myśl, przez co ja mam wrażenie, że Jaśkowi nie przeszkadzał fakt, że to coś nazywano traktem, bo był piękny ranek. A to absurdalne.
Jeśli chodzi o styl to jest bardzo jednostajny, monotonny. Dajesz dużo wstawek, które moim zdaniem są bardzo niepotrzebne i spowalniają wydarzenia. Np. "Zdjął z ramienia kij, na którym niósł tobołek, który rzucił pod krzewy i chwyciwszy prymitywną broń niczym pikę zaczął powoli podchodzić do źródła światła. Gdy się zbliżył zobaczył czerwoną posokę na ściółce i ślady walki dookoła. Jeden krwawy ślad wiódł do truchła wielkiego dzika, które leżało w niewielkim zagłębieniu, to z tego powodu wcześniej go nie zauważył. Drugi ślad, też zbryzgany krwią wiódł za pień leciwego dębu." - Tutaj na przykład spodziewałem się jakiejś akcji, wynikałoby że to wszystko powinno się dziać szybko, a stylistycznie to się ciągnie jak guma - chyba dobrze byłoby pociąć te zdania, żeby tekst zyskał na dynamice. A właśnie jest odwrotnie - wszystko jest opisywane bardzo szczegółowo, wręcz jest dużo detali niepotrzebnych (jakie ma znaczenie, że tobołek rzucił pod krzewy w tym momencie? Skoro coś się dzieje, to bardziej zyskuje na realizmie fakt, że rzucił go gdziekolwiek, po prostu żeby mu nie przeszkadzał). Stylizacja językowa w ich wypowiedziach brzmi bardzo fajnie, chociaż moment, w którym Piotr powtarza każde swoje zdania po dwa razy jest doprowadzony do absurdu, lekko przesadzone i dla mnie już było za dużo tych wstawek: "nie rozumiem, o czym panie mówisz" itp.
Skacze ci też narracja - raz jest trzecioosobowa z punktu widzenia narratora, raz jest jeszcze bardziej z boku, jakby całkowicie bezosobowa.
To wyliczanie "pierwszego dnia coś tam, drugiego dnia coś tam" jakoś tak nie brzmi dobrze, bo w gruncie rzeczy nie wydarzyło się nic ciekawego, co by miało jakikolwiek wpływ na fabułę. Spowalnia akcję, która i tak już jest mocno spowolniona.
"Niereformowalny" i generalnie "nie" z przymiotnikami pisze się łącznie.
"Nie poszedł głównym traktem. Tam i zbójów więcej na kupców czyhających, a i za nocleg słono trzeba zapłacić. A tu szedł prosto na zachód, do celu." - To wygląda jak przeciwstawienie, a chyba głównym traktem by szedł bardziej bezpośrednio do celu niż bocznym?
"Piotr prosiłbym dala ci nagrodę i odesłała cię do domu." - "prosił, bym dała", bo to nie jest forma od trybu przypuszczającego przecież, tylko bym od "aby". Tak wytykam, bo widzę, że bardzo konsekwentnie powielasz ten błąd przy każdej okazji.
"Ktoś tam siedział, żył, dopiero teraz zdał sobie sprawę, że rytmiczny dźwięk, który słyszał, to urywany oddech rannego." - W takich sytuacjach zmieniasz podmioty jak rękawiczki i łatwo się pogubić.
No dobra, teraz to już na pewno się naraziłem, ale generalne wnioski (jako największe zarzuty): styl jednostajny, akcja i opis są pisanie tym samym sposobem - długie, wielokrotnie złożone zdania, za bardzo rozwlekasz opisywanie niepotrzebnych momentów.
Sorry, że uwagi są chaotyczne, ale najpierw przeczytałem całość, a potem przypominałem sobie, do czego miałem jakieś zarzuty. Oczywiście to tylko moja skromna opinia, więc nie banuj mnie. :-P
"Trakt wiódł przez zagajnik, choć określanie niewielkiej przecinki i dwóch śladów po przejeżdżających tędy, bardzo dawno temu, wozach, „traktem” było dużym nadużyciem semantycznym. Ale Jaśkowi to nie przeszkadzało, ranek był piękny." - Wstawka tutaj całkowicie przesłania główną myśl, przez co ja mam wrażenie, że Jaśkowi nie przeszkadzał fakt, że to coś nazywano traktem, bo był piękny ranek. A to absurdalne.
Jeśli chodzi o styl to jest bardzo jednostajny, monotonny. Dajesz dużo wstawek, które moim zdaniem są bardzo niepotrzebne i spowalniają wydarzenia. Np. "Zdjął z ramienia kij, na którym niósł tobołek, który rzucił pod krzewy i chwyciwszy prymitywną broń niczym pikę zaczął powoli podchodzić do źródła światła. Gdy się zbliżył zobaczył czerwoną posokę na ściółce i ślady walki dookoła. Jeden krwawy ślad wiódł do truchła wielkiego dzika, które leżało w niewielkim zagłębieniu, to z tego powodu wcześniej go nie zauważył. Drugi ślad, też zbryzgany krwią wiódł za pień leciwego dębu." - Tutaj na przykład spodziewałem się jakiejś akcji, wynikałoby że to wszystko powinno się dziać szybko, a stylistycznie to się ciągnie jak guma - chyba dobrze byłoby pociąć te zdania, żeby tekst zyskał na dynamice. A właśnie jest odwrotnie - wszystko jest opisywane bardzo szczegółowo, wręcz jest dużo detali niepotrzebnych (jakie ma znaczenie, że tobołek rzucił pod krzewy w tym momencie? Skoro coś się dzieje, to bardziej zyskuje na realizmie fakt, że rzucił go gdziekolwiek, po prostu żeby mu nie przeszkadzał). Stylizacja językowa w ich wypowiedziach brzmi bardzo fajnie, chociaż moment, w którym Piotr powtarza każde swoje zdania po dwa razy jest doprowadzony do absurdu, lekko przesadzone i dla mnie już było za dużo tych wstawek: "nie rozumiem, o czym panie mówisz" itp.
Skacze ci też narracja - raz jest trzecioosobowa z punktu widzenia narratora, raz jest jeszcze bardziej z boku, jakby całkowicie bezosobowa.
To wyliczanie "pierwszego dnia coś tam, drugiego dnia coś tam" jakoś tak nie brzmi dobrze, bo w gruncie rzeczy nie wydarzyło się nic ciekawego, co by miało jakikolwiek wpływ na fabułę. Spowalnia akcję, która i tak już jest mocno spowolniona.
"Niereformowalny" i generalnie "nie" z przymiotnikami pisze się łącznie.
"Nie poszedł głównym traktem. Tam i zbójów więcej na kupców czyhających, a i za nocleg słono trzeba zapłacić. A tu szedł prosto na zachód, do celu." - To wygląda jak przeciwstawienie, a chyba głównym traktem by szedł bardziej bezpośrednio do celu niż bocznym?
"Piotr prosiłbym dala ci nagrodę i odesłała cię do domu." - "prosił, bym dała", bo to nie jest forma od trybu przypuszczającego przecież, tylko bym od "aby". Tak wytykam, bo widzę, że bardzo konsekwentnie powielasz ten błąd przy każdej okazji.
"Ktoś tam siedział, żył, dopiero teraz zdał sobie sprawę, że rytmiczny dźwięk, który słyszał, to urywany oddech rannego." - W takich sytuacjach zmieniasz podmioty jak rękawiczki i łatwo się pogubić.
No dobra, teraz to już na pewno się naraziłem, ale generalne wnioski (jako największe zarzuty): styl jednostajny, akcja i opis są pisanie tym samym sposobem - długie, wielokrotnie złożone zdania, za bardzo rozwlekasz opisywanie niepotrzebnych momentów.
Sorry, że uwagi są chaotyczne, ale najpierw przeczytałem całość, a potem przypominałem sobie, do czego miałem jakieś zarzuty. Oczywiście to tylko moja skromna opinia, więc nie banuj mnie. :-P