Szalony

[Hanzo]

Wąskie chodniki już prawie nie istnieją. Pokryte przez nieusuwaną od lat trawę i chwasty, zniknęły już niemal całkowicie ze świadomości mieszkańców.

Usunąłbym drugie.

Kiedy szumią drażnione nocnym wiatrem, ma się wrażenie, jakby krzyczały.

Ciężko mi to sobie wyobrazić, bardziej kojarzy mi się z szeptem.

Przybyszewskiego wracał do domu młody, dziewiętnastoletni mężczyzna. Dawid.

Sugestia:
Przybyszewskiego wracał do domu dziewiętnastoletni Dawid.

Wydostające się spod niego długie blond włosy opadały na twarz.

Podkreślenie - na mój gust zbędne, zaburza płynność.

Stanąwszy przed drzwiami wejściowymi, wyjął z kieszeni klucz. Drzwi miały wprawdzie dwa zamki,

Stanąwszy przed wejściem, wyjął...

Na żyrandolu nie wisiał obdarty ze skóry kot, ściskający zębami żarówkę.

Podobają mi się te pokręcone opisy, ale ten z kotem i żyrandolem szczególnie.

Wpatrywał się w nie długo, a Dawid w niego, obserwując reakcję.

Trochę razi.
Wpatrywał się w obraz...

- Stary, wybacz, że przerywam ci sjestę, ale jest sprawa nie cierpiąca zwłoki.

Razem.

Jedno jego z cienkich, błoniastych skrzydeł koloru brunatnego przebijał hak zainstalowany na czymś, co przypominało szubienicę.

Coś poprzestawiane w szyku.

Miejsce, gdzie w sobotnie noce resory aut wystawiane były na próbę

Dobre.

Mściwy jest bowiem w głębi umysłu każdy, jednak mało kto godzi się ze swoją ludzką naturą na tyle, by być tego świadomym, lub mieć odwagę to przyznać.

Bez przecinka przed "lub".

Deszcz atakował szybę z wielką siłą.

Dziwnie brzmi.

Zamiast towarzystwa swojej nowej, podebranej byłemu już kumplowi dziewczyny, zadowolić się musiał grą komputerową.

Zauważam w Twoich tekstach taką manierę dodawania słówka "już". Nie przesadzałbym z tym zanadto.

- Zjedz mnie – wyszeptała niemal niesłyszalnym głosem.

Ooo... to jest mocne!

Siedziała tak pod ścianą trzęsąc się i czekała na to, co się stanie.

Przecinek przed "trzęsąc".
Pogrubienie wywaliłbym.

Poczuła na sobie śliską, wilgotną rękę.

Nastrój mogłoby podnieść użycie słowa - 'rączkę'.

Zjawił się dopiero, kiedy składano już ciało do grobowca.

Wspominałem o tym wyżej. No i zauważ, że masz w tym zdaniu słówko "dopiero", więc tym bardziej "już" jest niepotrzebne.

Tak, był szalony i był z tego dumny.

Fajne podsumowanie.


Tutaj nie ma tak wiele akcji, ale podoba mi się nastrój tekstu. Uliczka nocą, niepokojące cienie, a w kluczowych momentach burza. To jest klimatyczne. No i te pokręcone wizje - naprawdę niezłe.

Bohaterowie nakreśleni są okej. Główny nieco bardziej niż Karol i Edyta, ale chyba tak powinno być.

Spodobał mi się moment, kiedy Dawid malował nowy bar. Spodziewałem się takiej historii a'la - Mroczny Michał Anioł. Pociągnąłbym trochę ten wątek. Czy Dawid namalował coś specjalnego na ostatniej, pustej ścianie? Jako czytelnik jestem tego bardzo ciekaw i nieco zawiodłem się, że nie wyjaśniłeś tego. Pomyślałbym, by umieścić zakończenie tej malarskiej historii w finale, bo dość mocno to podkreślałeś na początku, a potem jakbyś o tym zapomniał.

Dobry tekst. Inspirujący. W tych schizofrenicznych opisach można znaleźć sporo ciekawych obrazków. Masz wyobraźnię!

Subiektywnie - "Radio Agonia" spodobało mi się bardziej. Co nie znaczy, że "Szalony" jest słabym tekstem, bo jest dobry. Spisuje się jako horror. Wciąga czytelnika w swój nastrój.

Pozdrawiam!