przymierze

[Toya]

odszedł jak żył 
leżąc 

podpierał dzień butelką 
czasami nie starczyły trzy 
wtedy świat pochylał się nad nim 
niebezpiecznie nisko 
odurzał falą wydechów 

kochał ten stan 
i nienawidził się za tę nową zażyłość 
zaborczą 
wyniszczającą przyległe horyzonty tak 
że tylko jałowość kwitła za oknem 

spróchniały krzyż rozpadł się wreszcie 
zwalniając Jezusa z posługi 

trochę mu pomógł 
w końcu obaj umarli z miłości