22-05-2019, 02:39
...A ja będę taki i od razu przyczepię się do tytułu
- bo sądzę, że powinien brzmieć albo "Porosła ich trawa", albo "Urosła na nich trawa".
To "tuż" jakoś nie pasuje mi do stylizacji...
Zaś "pierdolła" jakoś nie kojarzy mi się, nawet w mowie mocno potocznej... Prędzej np. "jebła".
W nawiasie - pauza, powinna być po zakończonej wypowiedzi.
A, i jak na końcu wypowiedzi byłaby kropka, to w takich przypadkach nie piszemy, bo jakby przed kropką jest ta narracja.
- Że jak?
Pikawa powtórzył.
- Tak. Rodzina. Przyjaciele. Wszyscy nie żyją.
Trochę się podpiszę pod wnioskami Gunnara i dopiszę coś od siebie... Bo mam wrażenie, że właśnie piloci to byli koło 30-tki co najmniej, z wyższymi stopniami... Z drugiej strony ciekawy opis wojny, właśnie uczuć, niektórych relacji...
Ja z kolei mam wrażenie, że opowieść dziadka to jakby relacje przynajmniej dwóch innych osób. Zwłaszcza, że mówi, że jego myśliwiec na dnie jakiegoś morza, a w innym miejscu przechodził pośród głodujących, jakby - skojarzyło mi się - członek oddziału piechoty. Nie wiem, czy do końca zgodziłbym się z postawą dziadka wobec tych młodych, na taką pobłażliwość. Cóż, może w tym nagłym nabywaniu patriotyzmu jest prawda, przecież nie dane jest nam to sprawdzić... Może mój "opór" wynika z tego, że raczej właśnie spotyka się ludzi starszych utyskujących na te różnice między pokoleniami.
Ostatnio, wspomnę, czytałem książkę "Czołgista" Teda Hartmana. Był kierowcą i przez pewien okres dowódcą Shermana. Zauważyłem w jego opisie zdarzeń i Twoim parę podobieństw i różnic. Zastanawiam się, czy różnice nie wynikają, po prostu, z kraju pochodzenia, tego również co działo się PO wojnie. Bo Polska, jak mi się zdaje, nie może uważać się za zwycięzcę II wojny. A przynajmniej stan, jaki wynikł po wojnie, nie dość że niezbyt korzystny, to również okupiony wielką ceną...
Ale już kończąc dygresję: od strony technicznej, powiedziałbym, sporo błędów, podobnych do tych, co wskazałem. Też stylizacja wypowiedzi staruszka, mam wrażenie była pomieszana - raz mówi mową bardzo potoczną, a innym razem używa wyszukanych terminów, trochę bym to dopracował, ujednolicił...
Jednak, gdy zaczął się ten opis przeżyć wojennych, lektura pochłania na tyle, by zapomnieć o stroni technicznej. I znów napiszę za Gunnarem, staruszek wysnuwał ciekawe wnioski. Choć, jak już napisałem, niektóre wywołują u mnie pewien sprzeciw w odbiorze...
No i, przyznam, pointa ładnie trzasnęła, nawet się uśmiechnąłem
- bo sądzę, że powinien brzmieć albo "Porosła ich trawa", albo "Urosła na nich trawa".Cytat:Wieś faktycznie była nieciekawa. Kilka domów przy żwirowej ścieżce i jeden mizerny sklep, a zewsząd pola, łąki i lasy.Tu myślę, że korzystniej dla tego zdania będzie je podzielić w ten sposób... Albo dać chociaż średnik.
Cytat:Cmentarz poświęcony ofiarom drugiej wojny światowej, gościł zarówno cywili, jak i poległych żołnierzy.Bez pierwszego przecinka.
Cytat:Żal mu wszystkich książek, co stoją samotnie na półkach u niego w domu.Bo pułki to np. piechoty albo pancerne
Cytat:Groził, że zrobi im fisting i prawie ciągle rzucał okołoodbytowe żarty.Bez spacji.
Cytat:Rysowali komiksy, w których głównym bohaterem(...)
Cytat:Co ciekawe, dziewczyna momentalnie uciekła(,) wierząc w jego słowa. I tak już zostało.Nie wiem, czy ten drugi przecinek, zaznaczony przeze mnie, też być powinien; mam wrażenie, że w sumie to może ale nie musi...
Cytat:Tuż przy przystanku, bo zaczęła mi jazdę robić. No, pojebana jakaś, szarpała mnie jak prowadziłem. Wyszła wkurwiona, pierdolła drzwiami, sucz wredna, i pomyślałem sobie, zara mi awanturę zrobi, ludzie będą słyszeć. Ale nie, ta od razu mnie leje. Najpierw z liścia, aż se usiadłem na ławce i butuje mnie. (-) W tej chwili Zielony musiał przerwać swą opowieść, by przebrzmiały głośne śmiechy kolegów.
To "tuż" jakoś nie pasuje mi do stylizacji...
Zaś "pierdolła" jakoś nie kojarzy mi się, nawet w mowie mocno potocznej... Prędzej np. "jebła".
W nawiasie - pauza, powinna być po zakończonej wypowiedzi.
Cytat:- Taa… Podobno na nas chciałeś zwalić winę, chujku jeden… - stwierdził Pikawa."Stwierdził" z małej.
Cytat:- Ale miałeś chujowe klimaty. - podsumował Anal.Tu podobnie.
- I czym się przejmujesz stary. Z takim autem będziesz miał każdą. - pocieszał Pikawa.
A, i jak na końcu wypowiedzi byłaby kropka, to w takich przypadkach nie piszemy, bo jakby przed kropką jest ta narracja
.Cytat:Pewnie(,) stary, że najbardziej na świecie kocham swoje auto.Przecinek, bo ten "stary" taki wtrącony w zdanie.
Cytat:w peweksie za dolary.
Cytat:jakby spod ziemi wyrósł.
Cytat:Powiedział niepewnie Zielony za wszystkich, wciąż podejrzliwie lustrując starca, którego chyba podejrzewał o jakieś zdolności magiczne.Fajne zdanie
Cytat:- Że jak? - Pikawa powtórzył.Zmieniłbym ten zapis, bo tu trochę wychodzi, jakby Pikawa odpowiedział sam sobie... Np. w ten sposób:
- Że jak?
Pikawa powtórzył.
- Tak. Rodzina. Przyjaciele. Wszyscy nie żyją.
Cytat: Miasto legło w ruinach już w pierwszych dniach.Dałbym kolejny akapit od nowego myślnika... Bo wtedy lepiej się rozróżnia od narracji, która zaczyna się bez niego właśnie.
Cytat:Po tylu dniach nic nie jedzenia od razu próbowali wszystko połknąć.Nie wiem, czy tak w ogóle można, ale sądzę, że napisałbym "nicniejedzenia", jedno słowo... Mam wrażenie, że lepiej brzmi...
Cytat:Kilka dni po zakończeniu wojny w Europie odnalazłem dalekich krewnych.
Cytat:„Mój ty Boże!Dałbym "Ty" też z dużej.
Trochę się podpiszę pod wnioskami Gunnara i dopiszę coś od siebie... Bo mam wrażenie, że właśnie piloci to byli koło 30-tki co najmniej, z wyższymi stopniami... Z drugiej strony ciekawy opis wojny, właśnie uczuć, niektórych relacji...
Ja z kolei mam wrażenie, że opowieść dziadka to jakby relacje przynajmniej dwóch innych osób. Zwłaszcza, że mówi, że jego myśliwiec na dnie jakiegoś morza, a w innym miejscu przechodził pośród głodujących, jakby - skojarzyło mi się - członek oddziału piechoty. Nie wiem, czy do końca zgodziłbym się z postawą dziadka wobec tych młodych, na taką pobłażliwość. Cóż, może w tym nagłym nabywaniu patriotyzmu jest prawda, przecież nie dane jest nam to sprawdzić... Może mój "opór" wynika z tego, że raczej właśnie spotyka się ludzi starszych utyskujących na te różnice między pokoleniami.
Ostatnio, wspomnę, czytałem książkę "Czołgista" Teda Hartmana. Był kierowcą i przez pewien okres dowódcą Shermana. Zauważyłem w jego opisie zdarzeń i Twoim parę podobieństw i różnic. Zastanawiam się, czy różnice nie wynikają, po prostu, z kraju pochodzenia, tego również co działo się PO wojnie. Bo Polska, jak mi się zdaje, nie może uważać się za zwycięzcę II wojny. A przynajmniej stan, jaki wynikł po wojnie, nie dość że niezbyt korzystny, to również okupiony wielką ceną...
Ale już kończąc dygresję: od strony technicznej, powiedziałbym, sporo błędów, podobnych do tych, co wskazałem. Też stylizacja wypowiedzi staruszka, mam wrażenie była pomieszana - raz mówi mową bardzo potoczną, a innym razem używa wyszukanych terminów, trochę bym to dopracował, ujednolicił...
Jednak, gdy zaczął się ten opis przeżyć wojennych, lektura pochłania na tyle, by zapomnieć o stroni technicznej. I znów napiszę za Gunnarem, staruszek wysnuwał ciekawe wnioski. Choć, jak już napisałem, niektóre wywołują u mnie pewien sprzeciw w odbiorze...
No i, przyznam, pointa ładnie trzasnęła, nawet się uśmiechnąłem