Cytat:Na początku z pewnością byłoby z tym więcej pracy, chyba, że w XXII wieku dałoby się modyfikować DNA w sprytniejszy sposób niż w laboratorium. NP. podać w karmie inteligentne substancje, które wniknęłyby do komórek macierzystych i stopniowo zmieniały genetyczne uwarunkowania (jaka wspaniała robota dla nanobotów).
Wtedy nie trzeba by było nikogo wyłapywać
No, jak widać, w XXII wieku okazało się wygodniej zrobić tak, jak opisałem.
I wracamy do poprzednich uwag. Najpierw odnotuję taki drobiazg, że znalazłem w pewnym słowniku informację, że w pewnych okolicznościach narzędnik liczebnika powinien występować w swojej specyficznej formie i nie wolno podawać go w formie zbieżnej z innymi przypadkami. Mianowicie, tak jest, jeżeli liczebnik używa się bez rzeczownika. Np.: "Poszliśmy tam z tymi pięcioma." Niepoprawne będzie "Poszliśmy tam z tymi pięciu", za to już poprawne "Poszliśmy tam z tymi pięciu przewodnikami". W mojej powieści chyba nie ma takich liczebników bez rzeczowników.
Już wprowadziłem do tekstu niektóre zmiany z tych, które proponowałeś, oraz niektóre podobne do tych, które proponowałeś. A z tych, które nie zgodziłem się wprowadzić, chcę wspomnieć o jednej, w której popełniłeś błąd: "Dowiedział się o tym od kolegi, kiedy się znajdował w Brukseli i zdążył obejrzeć wiadomości wcześniej, niż Olek." Takie zdanie oznaczałoby, że Olek obejrzał wiadomości wcześniej, niż jakiś inny Olek.
A teraz dokładniej o Twoich obserwacjach na temat dialogu. Spodobały mi się zdania "Wydaje mi się, że to bez znaczenia, czy fizycznie znajdę się w jakimś miejscu, czy obejrzę je przez Internet." oraz "Jest tam teraz muzeum, prawda?". Uważam, że one faktycznie brzmią naturalniej, niż było u mnie, i tak już poprawiłem.
Scharakteryzuję natomiast wszystkie inne proponowane tam zmiany.
Cytat:Czy chciałabyś się udać w jakąś szczególną podróż po swoich urodzinach?
W moim odczuciu to brzmi nieco książkowo.
Cytat:Chyba wyrosłam już z podróżowania, tato
Zastąpiłeś tym zdaniem dwa, które całkiem mogłyby w trakcie mówienia przychodzić do głowy po kolei. Ponadto proponujesz użyć zwracania w sytuacji, gdy rozmówca i tak rozumie, że wypowiedź jest skierowana do niego. Nie wszyscy lubią rzucać zwracaniami w takich okolicznościach. Np. ja chyba nigdy tak nie robię.
Cytat:Ale wiesz, w jedno miejsce chętnie bym się wybrała. Ciekawie byłoby odwiedzić twoje byłe laboratorium.
A u mnie napisano tak:
Cytat:Ale wiesz, jednak mam pomysł. Mogę znów odwiedzić twoje byłe laboratorium.
Nie widzę istotnej stylistycznej różnicy. Moja wersja wydaje mi się bardziej naturalna. Przed chwilą Ania myślała, że nie chce organizować podróży. Raptem przychodzi jej do głowy pomysł i ona o tym informuje. Ponadto moja wersja zawiera przypomnienie, że Ania już była w tym laboratorium: słowo "znów". Wydaje mi się, że ludzie raczej używają tego słowa w takich okolicznościach.
Dalej zamieniłeś "chyba" na "pewnie". Nie wiem, dlaczego "pewnie" miałoby brzmieć lepiej. A zamiast odpowiedzi "Tak, oczywiście." proponujesz "Tak, pamiętam.". Wydaje mi się, że naturalniej brzmi ze słowem "oczywiście", które informuje, że to byłoby dziwne, gdyby nie pamiętała.
Cytat:- Oczywiście, skarbie. To będzie sama przyjemność.
Przesadna grzeczność. Olek nie rozmawia w takim stylu.
A skarbem nazywa tylko żonę, i to tylko kiedy ona się gniewa. 
A teraz chcę poświęcić szczególną uwagę oto tej wypowiedzi:
Cytat:- No jasne. Odziedziczyłaś to po mamie.
Proponujesz natomiast napisać:
Cytat:- Widzę, że stajesz się jak mama.
Być może, w Polsce faktycznie nie ma zwyczaju powoływania się na genetykę podczas omawiania podobnych obserwacji? A może, można jakoś na nią się powołać, tylko inaczej, niż napisałem? Bo w Twojej wersji stwierdza się tylko podobieństwo, bez sugestii przyczyn genetycznych. Na Ukrainie w takich przypadkach zwykle mówią frazę, którą bardzo dosłownie można przetłumaczyć "poszłaś w mamę", a nieco mniej dosłownie "pochodzisz od mamy".