Droga do szczęścia (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Rozdział XIII.
I w następnych tygodniach pojawił się był kłopot. Trzeba było jeździć po jabłka co kilka dni, bo inaczej by się zepsuły. 

Te jabłka zdecydowali trzymać w piwnicy. I już na długo wyłączyli jabłka z list zakupów.

Ciekawie, że, jeśli pomyśleć, całego tengo kłopotu z jabłkami można było uniknąć uznać za zbędny. Jabłka w sklepach nie były ani drogie, ani złe, i, oczywiście, dla takiej bogatej rodziny łatwiej byłoby je kupować raczej naturalniej wyglądałoby kupować jabłka, niż zawracać sobie głowę sprowadzaniem ich jabłek z działki. I nawet można wątpić, by czy to sprowadzanie było tańsze od kupowania, jeśli policzyć, ile poszło pieniędzy na kosztowały wszystkie przejazdy Ani na działkę i z działki. Po co więc było to robić? A żeby jabłka się nie zepsuły. Nadrzędną wartością było jednak nie dopuszczenie do tego, by jabłka się zepsuły. Tak działały psychologia wzorce myślenia typowego obywatela Unii. Od wielu dziesięcioleci ludzi przyzwyczajano do myśli, że nie warto marnować zasobów jakieś resursy, nawet jeśli marnujący zgadza się za to zapłacić. Często ta zasada działała też tam, gdzie w rzeczywistości nie była potrzebna; po prostu ludzie byli tak przyzwyczajeni.

Resurs (z fr. ressource, przez ros. ресурс), okres zdolności użytkowej – ustalony teoretycznie lub doświadczalnie czas eksploatacji urządzenia, wyrażony w odpowiednich dla niego jednostkach. Przyjmuje się, że w tym okresie zagwarantowane jest bezpieczeństwo i sprawność użytkowania.

I myślę, że ten mechanizm psychologiczny opisałeś wiarygodnie. Jest to jak najbardziej prawdopodobne. Podoba mi się.

Jeszcze warto sprecyzować, że podczas programowania zbierania jabłek Ania, na polecenie Olka, wyłączyła pewną jedną jabłoń z listy tych, których jabłka należy zbierać. To było drzewo jabłoń o szerokich gałęziach obejmujących kawałki dość fragmenty wielu z tych stref, które Olek wyznaczył dla różnych zwierząt. Olek uważał, że lepiej, by ekosystem zawierał jabłka, i że właśnie wystarczą owoce jabłka tej jednej jabłoni. Miały być jedzone przez różne robaki i owady. Jakaś część ich masy miała zgnić, przy czym to również było pożądanym procesem w ramach funkcjonowania ekosystemu. I jeszcze Olek uwzględniał, że z niektórych ziaren tych jabłek mogą powstać młode drzewa (choć mogą też nie powstać). (słowo "mogą" wystarczająco określa potencjalność, a więc również prawdopodobieństwo, że nic z nich nie wyrośnie)

Następnym razem Olek odwiedził działkę pod koniec września (czyli niedługo przed kolejnym wyjazdem do Brukseli), a potem pod koniec listopada (czyli niedługo po przyjeździe z Brukseli). Obie te wizyty były dość krótkie, bez nocowania. W ich trakcie tych wizyt Olek się przekonał, że ekosystem nadal działa dość dobrze. 

 Ale w latach 40. XXII wieku szybko zaczął narastać pewien problem: zaczęły znikać partie polityczne. Wszystkie te kwestie, które dawniej były cechami pewnych politycznych ideologii, stopniowo przestały wyznaczać jakieś podziały w społeczeństwie, bo albo uzyskały ogólnie zaakceptowaną odpowiedź, albo zostały potencjalnie łatwo rozwiązywalne przez komputer.

Żeby Czytelnik lepiej to zrozumiał, rozpatrzmy jako przykład podział na tak zwane prawicę i lewicę. Jeśli rozpatrywać to w wąskim sensie, to chodzi o to, w jakim stopniu państwo powinno ingerować w gospodarkę. No, ale już dawno wszędzie ukształtował się optymalny układ ekonomiczny; nie było potrzeby zmian stopnia ingerencji państwa, bo ono ingerowało właśnie tam i właśnie tyle, gdzie i ile było trzeba; nie było więc o co się spierać w tym zakresie. I tak było prawie ze wszystkimi tymi kwestiami, które kiedyś budziły gorące dyskusje. Nie wystarczało więc materiału dyskusyjnego, by zestawy proponowanych odpowiedzi mogły służyć jako ideologie partyjne.

Utopia
Podział na prawicę i lewicę już teraz jest mocno przestarzały, ale nie wdając się w szczegóły, oprócz pola sporu "materialnego" (ok, wszyscy maja dochód gwarantowany, dobrobyt i opiekę medyczną pozwalającą się nie starzeć zamyka to pole).
Jest jednak drugi front - wartości. Tu nie ma żadnego porozumienia. Aborcja, eutanazja, związki partnerskie, LGBT etc.; a później prawa robotów i sztucznej inteligencji - To wystarczające paliwo do istnienia sporu politycznego i istnienia partii odzwierciedlających odmienność w pojmowaniu tych wartości przez obywateli. To ogromny potencjał do istnienia różnorodności.

Wszyscy spokojnie akceptowali tę umowną regułę i nikt nie narzekał na wyniki.

Utopia do kwadratu 
Gdzie miejsce na rozczarowanie, niespełnione ambicje?
Tak pokornie wszystko to mogłyby przyjmować roboty.

Przy czym z obywatelstwa nie wynikało nic istotnego, oprócz praw wyborczych i możliwości bycia dowódcą w wojsku. Niektórzy unijni politycy proponowali nawet zupełnie znieść pojęcie "obywatelstwo", ale ta propozycja została uznana za przedwczesną.

Byli też tacy dziwacy, którzy się nie zgadzali z żadną z 4 wyżej wymienionych ideologii, a byli zwolennikami jakiejś innej, marginalnej. Takim ludziom zwykle najwygodniej było mieszkać w USA, gdzie oni tworzyli wspólnoty, wewnątrz których ich ideologia była w jakimś stopniu przestrzegana (na ile pozwalało prawo).

Widać tu etykietowanie zwolenników "niemainstreamowych" systemów światopoglądowych. A więc uprzedzenia nie zniknęły w tym idealnym świecie. Kto się nie zgadza z większością, ten jest "dziwny" inny. 

 Około 50% miało jakieś pewne poglądy filozoficzne, ale nie uważało ich ani za religijne, ani za ateistyczne.
(...)

I tylko około 10% stanowili ci, którzy wierzyli w jakąś pewną formę religii albo w ateizm. I jakaś tylko część wierzących w religie (ale nie wszyscy) uważała za potrzebne korzystać korzystała z usług organizacji kościelnych. Kościoły w XXII wieku przedstawiały sobą raczej struktury do zaspokojenia potrzeb wierzących w religie, niż ośrodki pewnych poglądów. Każdy wierzący miał jakąś swoją własną wersję danej religii, która nie zależała od tego, do jakiego dokładnie kościoła on chodzi. 
(...)

Jako przykład szczegółów w poglądach weźmiemy kwestie o tym, kiedy warto chrzcić człowieka: niedługo po urodzeniu czy w wieku świadomym. Pod koniec XXII wieku większość chrześcijan uważała, że lepiej w wieku świadomym. To było sprzeczne z tradycyjnym podejściem Kościoła Katolickiego i gdyby ten szczegół w poglądach oddziaływał na wybór kościoła, to katolików pozostałoby znacznie mniej i oni nie stanowiliby większości chrześcijan. Ale takie szczegóły już po prostu nie były cechami ideologii kościołów. Kapłani z radością chrzcili kogokolwiek, kto do nich przychodził lub zostawał dostarczany w tym celu; to się zdarzało bardzo rzadko (przypomnijmy też, że i samo w sobie urodzenie dziecka było zjawiskiem bardzo rzadkim).
(...)
Dlatego np. Kościół Katolicki miał zasadę skreślać z oficjalnej listy wiernych każdego, kto został ochrzczony przed ukończeniem 16. roku życia i nie potwierdził swojej przynależności do Kościoła w jakimś dniu wypadającym na 19. rok życia.

Religie niechętnie rezygnują z uświęconych tradycją elementów doktryny. Jeśli pozostawiłbyś decyzję dorosłemu człowiekowi, to dziś nie byłoby w polce 87% ochrzczonych katolików ale może ze 20-25%. Przypisanie do kościoła to władza i pieniądze. Nikt z tego dobrowolnie nie rezygnuje.

Choć trend sekularyzacyjny pozostawiony sam sobie wystarczająco długo zapewne doprowadziłby do niemal całkowitego zaniku religijności, w podobny sposób, jak to opisałeś. Choć wątpię by kościoły diametralnie zmieniały swoje poglądy - zostałyby raczej kurczącymi się twierdzami tradycjonalizmu.

Człowiek myślał i decydował, jakie poglądy filozoficzne wydają mu się najbardziej wiarygodne. Wśród tych 10%, którzy wierzyli w religie albo w ateizm, najpopularniejsze były buddyzm i hinduizm; dość zauważalna była też ilość ateistów i chrześcijan, a wszystkie inne religie były marginalne.

Ciekawe choć nieprawdopodobne. Najczęściej człowiek powiela te wierzenia, w których został wychowany. Może w ramach swojej religii zmienić denominację (katolik zostać protestantem albo na odwrót), o wiele mniejszy jest przepływ do innych tradycji religijnych. Więcej dzieci religijnych rodziców w życiu dorosłym odpływa w stronę ateizm/agnostycyzm/religijna obojętność/prywatyzacja religii.

Warto jednak odnotować, że, wbrew zaniku religii, wciąż obchodzono święta religijne. Nikt nie uważał za potrzebne rezygnować z takich umownych przyjemnych tradycji, zwłaszcza kiedy z nich wynika dodatkowy dzień wolny od pracy. 

Tak jest już teraz. Nawet ateiści obchodzą święta, bo są takie "radosne, rodzinne".

Spadek religijności jest przez to na razie maskowany. Większość podających się jako wierzący tak naprawdę o religii ma nikłe pojęcie a są wyznawcami tradycji. 

Więc tu trafnie rozpoznałeś trendy

Dlatego wśród wyznawców religii dość typowe było obchodzenie świąt obowiązujących w pewnych innych krajach, niż kraj zamieszkania wyznawcy; chociaż znaczna część takich wyznawców uważała, że obchodzenie świąt religijnych nie jest ważne.

Niektóre święta wciąż były wyliczane według różnych tradycyjnych kalendarzy: