Droga do szczęścia (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Gunnar, zgadzam się z Twoją opinią na nasz temat . Cały czas jednak wyznaję przeświadczenie, że wstrząs w postaci wojny, kataklizmu, innego nieprzyjemnego wydarzenia naprostowałby sytuację. Może pewne priorytety uległyby przewartościowaniu, może ludzie w obliczu takich zagrożeń wróciliby do tych postaw, które kiedyś były w nich najlepsze? A może jednak wybilibyśmy się przy pierwszej okazji. Można mnożyć teorie, dyskusja zajmująca

Obstawiam, ze ludzie pozostawieni sami sobie (bez interwencji sił wyższych) to "wybraliby" to drugie rozwiązanie

Gunnar.

Ciekawostka od strony teologicznej - chrześcijanie na całym świecie modlą się o masakrę w skali globalnej - powrót Chrystusa będzie się wiązał z unicestwieniem ludzi uznanych za niegodziwych na skalę niespotykaną od czasów potopu. Cel - przetrwanie "ulepszonego" gatunku ludzkiego i zaprowadzenie "utopii".
Więc pewnie dużo zależy od tego, kto miałby robić tą "masakrę" i kto miałby paść jej ofiarą

Tu sęk w tym, że działalność Boga zwykle bywa oceniana według zupełnie innych kryteriów, niż działalność człowieka. Weźmiemy chociażby takie przekonanie, że to Bóg decyduje, kto kiedy umrze. Wychodzi więc, że Bóg zabija. To zwykle nie budzi protestu; natomiast ludzie zabijający innych ludzi zwykle są potępiani.

Uważam taki pogląd za skrajnie nielogiczny. W obu pokreślonych fragmentach jest paradoks - potępiamy morderców, ale to podobno Bóg decyduje kto kiedy umrze? To by oznaczało, że Hitler i Stalin nie są niczemu winni - po prostu Bóg postanowił w latach 1939-1945 zakończyć żywot 100 mln ludzi a oni realizowali tylko boski plan? Jak dla mnie obłęd.
Oprócz pewnych sytuacji opisanych w świętych księgach (wykonania wyroków - gdy np. ogień z nieba pochłoną niegodziwców czy potop) to ludzie "skracają" życie innym ludziom, i to z "własnej inicjatywy". Ja bym do tego sił nadprzyrodzonych jednak nie mieszał.