Droga do szczęścia (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Rozdział XI.

Praca w PE była wygodna dla Olka jeszcze i z tego powodu tym, że na okres posiedzeń plenarnych nigdy nie wypadały urodziny żadnego z członków jego rodziny Olka. Najlepiej było z Anią: miała urodziny 9 lipca, czyli w okresie urlopowym. Sam Olek miał urodziny 20 września, czyli w okresie pracy w komisjach. Natomiast Karolina miała urodziny 29 marca, i teoretycznie one mogły wypadać na okres posiedzeń plenarnych, ale w rzeczywistości ten okres zawsze się kończył najpóźniej 27 marca. I tym razem Olek również łatwo zdążył wrócić do domu przed urodzinami Karoliny 

Za dużo okresów.

W porównaniu z minionymi wiekami, trochę się zmieniły zwyczaje dotyczące robienia podarunków urodzinowych. Teraz goście zaproszeni na imprezę (z kontekstu jasno to wynika) zwykle darowali po prostu jakieś cukierki lub napoje, żeby częściowo skompensować wydatki na imprezę. Natomiast domownicy ludzie mieszkający razem ze świętującym, a czasem też niektórzy inni bliscy, zwykle darowali jakiś własny wytwór artystyczny: np. narysowany przez siebie obrazek albo stworzony przez siebie wiersz (na cześć solenizanta lub na inny temat może być opiewający osobę świętującą urodziny, a może być na inny temat). 

Ten utwór drukowano, a czasem nawet ręcznie pisano (czy rysowano, malowano) na jakiejś kartce papieru lub kartonu i nigdzie nie publikowano, chyba że obdarowany zechce, by się odbyła taka publikacja.

Zdanie całkiem zbędne. Ale jeśli już musi być to: Utwór pisano ręcznie lub drukowano. (pisma się nie rysuje ani maluje a wiadomo, że drukuje się na papierze, więc to zbędna informacja) Nie było zwyczaju publikowania takiego wiersz, chyba że obdarowany wyraził na to zgodę.

Bywało też, że ktoś natomiast (lub dodatkowo) darował coś bardziej istotnego, ale z reguły to było coś nie bardzo materialnego. (zdanie tak nieokreślone, że niemal bez treści) Jak już wspominaliśmy, podarunkami dla Ani czasem były przedstawiały sobą podróże. A co mógł Olek podarować dać Karolinie, skoro ona nie lubiła podróżować? Bardzo chciał, żeby taka szczególna data - 50 lat - była wyróżniona jakimś szczególnym podarunkiem. I wreszcie, jeszcze podczas pobytu w Brukseli, Olek wymyślił coś naprawdę szczególnego; 

(...)

Dlatego życzenie osiągnięcia wieku miliona lat wyglądało słusznie.

Karolinie bardzo się spodobały oba te podarunki. Spodobała się jej też impreza, na której było wielu gości. A wszystkim obecnym bardzo się spodobały dania, które Karolina zaprogramowała na swoje urodziny. W następnym dniu, 30 marca, Karolina, Olek i Ania stopniowo dojadali to, co pozostało po imprezie, a Karolina jeszcze kontynuowała rozwiązywanie krzyżówki od Ani.

Za dużo "spodobała"

 Przecież nie wypada zaczynać poważną sprawę 1 kwietnia, bo wtedy ta sprawa będzie wyglądała jak jakaś żartobliwa.

W tym zdaniu nie zgrała się gramatyka.
Pomijając celowość rozważań nad datą i sensowność rozterek bohatera (choć obecną polską konstytucję uchwalono 2 kwietnia ) to trzeba trochę oszlifować to zdanie. Może:
Przecież nie wypadało poważnych badań rozpoczynać 1 kwietnia.

I dalej wszystko się toczyło według wyżej opisanych planów. Kiedy Olek przyjechał na działkę, w pierwszej kolejności wyznaczył strefy dla pająków i dla much i zrealizował odpowiednie rozsiedlenie, chodząc z odstraszaczami po działce. Już w trakcie tego procesu zrozumiał, że będzie miał więcej pracy, niż zakładał. Np. zauważył, że na działce są osy, a osy czasem atakują muchy. Trzeba więc odseparować od much też osy oraz zapewnić pełnowartościowe karmy dla os, o czym wcześniej nie myślał, bo nie zakładał obecności os. Nie będziemy nudzić Czytelnika dokładnym opisem tego, co Olek planował robić i co robił. Najważniejsze jest, że robił więcej, niż planował wstępnie.

Jak zazwyczaj masz rację w takich wstawkach to tu akurat chętnie bym poczytał o jego konkretnych zabiegach - gdyż to dotyczy samej istoty fabuły i biologiczno-naukowe szczegóły są interesujące.

 W maju już było łatwiej (okres wakacyjny), ale wszystko jedno na odwiedzenie domu czasu nie było. Za to był Zawsze jednak znajdował czas na punktualne pisanie krótkich mejli do Karoliny.

Nie trzeba jednak myśleć, że Oczywiście Olek nie odpoczywał tylko podczas snu i jedzenia. To byłoby zbyt niezdrowe i nawet praktycznie niemożliwe. Jakieś kilka godzin dziennie (czy raczej nocnie) poświęcał na przeglądanie Internetu i inne małe rozrywki. I nawet pojawiła się u niego kochanka, która czasem spędzała z nim noc. To była pewna mieszkanka sąsiedniego bloku, którą poznał się zaznajomiła z Olkiem jeszcze w grudniu w autobusie (chociaż i przed tym kojarzyła go jako europosła) i była zachwycona jego badaniami (jak zresztą większość mieszkańców tej wioski).

Dobrze, że te paznokcie jednak nie były bardzo długie, jak to praktykują niektóre wielbicielki manikiuru; bo gdyby były długie, Olek bałby się uprawiać z nią seks.

 
Masz punkt za humorystyczną wstawkę

 W tym przypadku sęk był w tym, że tamta kobieta bardzo chciała mieć dziecko, ale jednocześnie bardzo nie chciała mieć ani męża, ani żony.

A po co jej do tego chłop? Już teraz są anonimowi dawcy nasienia i in vitro.

 A jeszcze w tym przypadku podczas organizacji edukacji dziecięcej starano się, by wszyscy korepetytorzy tego chłopczyka byli płci męskiej. Tak samo robiono dla dzieci wychowywanych w rodzinach lesbijskich. Uważano, że warto w taki sposób kompensować nieobecność mężczyzny w rodzinie, chociaż jednocześnie uznawano, że to nie bardzo ważne.

etyczno-pedagogiczny horror

Kamil często rozmawiał z Karoliną o Olku, podziwiając jego aktywność i pracowitość. Mówił, że brakuje mu teraz Olka jako partnera do gier w altanie; Kamil już się przyzwyczaił do tego, że w sezonie urlopowym Olek często odwiedza altanę, znajdującą się koło ich bloku, a jednak w tym roku już tak nie było. Właściwie, to była nie zupełnie altana, a zadaszone miejsce, gdzie sąsiedzi często grali w różne gry stołowe. Prostokątny dach podtrzymywały słupy, a pod dachem znajdowały się dwa kwadratowe stoły otoczone ławkami. Ale z trzech stron od tego dachu były gęste zarośla bzu czarnego, które można było postrzegać jako ściany, i dlatego wszystko to razem faktycznie było altaną.

To się chyba nazywa wiata.

W nocy z 15 na 16 czerwca Olek przeczytał taką wiadomość od Karoliny: "Nie zamawiaj sobie obiadu na 18 czerwca. Przyjadę do ciebie 18 czerwca około 13:00 i przywiozę jedzenie obiad." Olek z lekkim poczuciem winy przypomniał sobie przysłowie o górze, która nie przyszła do Mahometa. 

18 czerwca Olek potrafił zakończyć zakończył kolejny etap prac około 12:40 i podszedł do furtki. Wkrótce zobaczył idącą po ulicy (w sensie środkiem ulicy, tam gdzie jeżdżą samochody?) Karolinę z plecakiem i szybko wyszedł jej naprzeciw. Za chwilę małżonkowie z radością przytulili się do siebie.

Dość wyraźnie było widać strefę os, bo tam było ich tam dość dużo tych os i one podczas lotu dość zabawnie odbijały się od niewidocznej granicy swojej strefy, wygenerowanej odstraszaczami. Do strefy os Karolina, oczywiście, nie zechciała wchodzić.

I wreszcie przyszedł Nadszedł czas, by zobaczyć, jakie jedzenie przyniosła Karolina. Zaczęła wykładać z plecaka różne garnki i powiedziała:

- Zdecydowałam urządzić ci obiad wiśniowy. Wiem, że bardzo lubisz różne potrawy z wiśniami. Oto Tu są pierogi z wiśniami, oto jest kompot wiśniowy, oto są bułeczki z wiśniami, a oto są po prostu czereśnie (bo wiśnie same w sobie są dla ciebie za kwaśne). (czemu miała by mu o tym mówić? chyba, że "Przyniosłam też czereśnie, bo wiem, że same wiśnie są dla ciebie za kwaśne")

- Dziękuję bardzo! - powiedział Olek. - To naprawdę będzie bardzo smaczne. Wolę już jeść! Chciałbym już zabrać się do jedzenia!

I Karolina z Olkiem zaczęli z zadowoleniem wcinać smaczny obiad. Z zadowoleniem zjedli razem smaczny obiad. Potem zdecydowali, że wygodniej będzie, jeżeli Karolina przenocuje w tym laboratorium. (Lena już wcześniej została poinformowana, że w nocy z 18 na 19 czerwca nie warto przychodzić do Olka.) Olek zamówił dla Karoliny dodatkową kolację i śniadanie na następny dzień, a potem w tym następnym dniu 19 czerwca odprowadził ją do autobusu. Pracy na działce miał jeszcze dużo, ale się spodziewał, że w najbliższych tygodniach potrafi da radę odwiedzić swój dom.

Ogólnie należy popracować nad eliminacją zwrotów: jakoś, jakaś, jakiś
Raz na jakiś czas mogą się zdarzyć. Ale gdy występują w każdym lub co drugim zdaniu to nie wygląda to dobrze. 

Sporo nowych szczegółów, choć osobiście wolałbym więcej poczytać o jego pracy z owadami i te fragmenty gdzie to opisujesz były dla mnie najbardziej interesujące (ten z osami również).

Pozdrawiam