Moim zdaniem, fraza "A wreszcie, jakieś ostatnie dzikie zwierzęta można sprowadzić i do jakiegoś schroniska" jest bardziej prawdopodobna w ustnej rozmowie, niż fraza "A wreszcie, pozostałe dzikie zwierzęta można sprowadzić do specjalnie przygotowanego schroniska". W trakcie ustnej rozmowy człowiek zwykle nie zdąża budować takich sztywnych zdań, zwłaszcza z epitetem "specjalnie przygotowanego". 
To ciekawy osobny temat. Rzeczywiście, ewolucja działa tak, że przeżywają gatunki mające mechanizmy zachowujące gatunek, ale nie koniecznie przyjazne dla konkretnych jednostek. Ale kiedy chodzi o przekonania etyczne, to zwykle uznaje się, że ważniejsze jest dobro jednostek, niż trwałość istnienia gatunku. Można wyobrazić sobie eksperyment myślowy. Załóżmy, że z jakiegoś powodu ludzkość straciła zdolność do rozmnażania się i dlatego została skazana na wymarcie (bo starości nie nauczyli się leczyć). Jednak naukowcy wymyślili pewną metodę, jak stworzyć nowego człowieka zdolnego do rozmnażania się. To dałoby możliwość kontynuować istnienie ludzkości. Ale, z innej strony, okazało się, że stworzenie tego człowieka wymaga poświęcenia życia około połowy ówczesnej ludności, bo materiał dla stworzenia takiej istoty można pobrać jedynie od zabitych donorów, przy czym ilość koniecznych materiałów ma być taka, że wymaga miliardów donorów; i donory mają być młode. Dla większej makabryczności załóżmy dodatkowo, że donory mają być zabijane w jakiś okrutny sposób i bez znieczulenia, bo inaczej metoda nie zadziała poprawnie. Czy wielu uważałoby, że takie zabijanie jest dopuszczalną ceną za dalsze przetrwanie ludzkiego gatunku?
Cytat:To rozumowanie wydaje mi się przeczące biologicznemu zaprogramowaniu ludzi jako jednostek dążących do rozmnażania się.
To ciekawy osobny temat. Rzeczywiście, ewolucja działa tak, że przeżywają gatunki mające mechanizmy zachowujące gatunek, ale nie koniecznie przyjazne dla konkretnych jednostek. Ale kiedy chodzi o przekonania etyczne, to zwykle uznaje się, że ważniejsze jest dobro jednostek, niż trwałość istnienia gatunku. Można wyobrazić sobie eksperyment myślowy. Załóżmy, że z jakiegoś powodu ludzkość straciła zdolność do rozmnażania się i dlatego została skazana na wymarcie (bo starości nie nauczyli się leczyć). Jednak naukowcy wymyślili pewną metodę, jak stworzyć nowego człowieka zdolnego do rozmnażania się. To dałoby możliwość kontynuować istnienie ludzkości. Ale, z innej strony, okazało się, że stworzenie tego człowieka wymaga poświęcenia życia około połowy ówczesnej ludności, bo materiał dla stworzenia takiej istoty można pobrać jedynie od zabitych donorów, przy czym ilość koniecznych materiałów ma być taka, że wymaga miliardów donorów; i donory mają być młode. Dla większej makabryczności załóżmy dodatkowo, że donory mają być zabijane w jakiś okrutny sposób i bez znieczulenia, bo inaczej metoda nie zadziała poprawnie. Czy wielu uważałoby, że takie zabijanie jest dopuszczalną ceną za dalsze przetrwanie ludzkiego gatunku?