Droga do szczęścia (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Rozdział VIII.

Olek wymyślał różne konkretne schematy, ale wątpił nie mógł się zdecydować, który z nich zasługuje na uwagę komputera. 

 2) ilość tlenu w atmosferze, mając na uwadze pomyślność komfort oddychania ludzi i innych zwierząt. 

 Załóżmy dodatkowo, że wszystkie wszyscy przedstawiciele wszystkich gatunków ssaków, dla których nieobecność pożywienia w postaci innych ssaków byłaby uciążliwa, będą dokarmiane substancjami eliminującymi tę uciążliwość.

Olek zdecydował ograniczyć to drugie zadanie tylko do ssaków (czyli najbardziej świadomych kręgowców) oraz tylko do Puszczy Białowieskiej, bo się bał obawiał się, że inaczej to będzie zbyt skomplikowane.
(...)
Spodziewał się, że w przypadku powodzenia takiego programu w Puszczy Białowieskiej(przecinek) on wkrótce zostanie on wdrożony też w innych rezerwatach.
(...)
- Moim zdaniem, nie ma sensu dawać komputerowi to zadanie takiego zadania, bo odpowiedź już znamy: (...) Tym bardziej nie da się wyznaczyć to tego z pomocą jakichś obliczeń. (...) Chyba że dojdzie do wniosku, że nie da się skompensować produkowania tlenu, i wtedy wyda decyzję negatywną.

Oprócz tego, naprawdę bardzo dobrze się orientował w nastrojach i tendencjach ludzi i komputerów.

Komputery mogą mieć "nastroje i tendencje"? 

 I to nawet z zaproponowanymi ograniczeniami: do ssaków i do Puszczy Białowieskiej. A jeśli nawet założyć, że to zostanie zrobione, to będzie kropla w morzu drapieżnictwa wśród dzikich zwierząt; powstanie chęć poszerzenia takiej działalności na inne kręgowce i na inne rezerwaty, a to będzie jeszcze wielokrotnie droższe i jasne, że się nie da; i więc, nie ma sensu nawet zaczynać.

 Zanim pożegnać Olka, przewodnicząca zanim przewodnicząca pożegnała Olka, przypomniała przepisy, według których Olek może złożyć te same wnioski do przewodniczącego PE i wtedy będą one rozpatrywane na posiedzeniu plenarnym Europarlamentu. Właśnie tak Olek i zamierzał zrobić. 

W następnym dniu już rozmawiał przez komputer z Murzynem z Południowej Afryki, który był przewodniczącym Parlamentu Europejskiego.

Cóż za brak politycznej poprawności!
Może "rozmawiał z czarnoskórym przewodniczącym PE, pochodzącym z Południowej Afryki"? 

Przypomnijmy, że posiedzenia plenarne odbywały się w Brukseli (trudno było łączyć przez Internet tak dużo osób).

Naprawdę w XXII wieku byłoby to wyzwaniem? 
Już obecnie w grach typu MMORPG w jednym miejscu wirtualnego świata mogą przebywać awatary kilkuset osób i jak się ma dobre łącze nie odczuwa się spowolnienia.  

Na pewnym etapie to zostało uznane za zupełnie zbędne marnowanie pieniędzy i Bruksela zwyciężyła jako pełnowartościowa stolica.

Ale 8% PKB na przygotowania do inwazji kosmitów nie było marnowaniem pieniędzy?

Były jednak próby wprowadzenia zupełnie nowego rozwiązania. Np. jedna dziwaczna Kanadyjka uważała, że stolica UE ma się znajdować w Indiach, ponieważ to właśnie Indie są źródłem kultury europejskiej. I, chociaż nikt nie wątpił w olbrzymią rolę Indii dla ukształtowania wartości europejskich (które teraz już były wartościami prawie światowymi), pomysł tak dalekiej przeprowadzki instytucji UE był uznany za niefortunny. Niektórzy wtedy żartowali, że analogicznie można byłoby zaproponować zastąpienie esperanto sanskrytem; 

Tak więc, w październiku Olek poleciał do Brukseli. Leciał, jak zwykle, regularnym uniwersalotem, mieszczącym kilkunastu pasażerów, czyli podróż wyglądała dość skromnie. (...) Przyjemnie mu było też znajdować się na różnych dobrze mu znanych dworcach uniwersalotowych. Zupełnie nie przypominały lotnisk z minionych wieków, a przypominały raczej dworce kolejowe czy autobusowe. (...) Czasem bywało, że wolał natomiast przejechać pociągiem od Kielc do Warszawy i stąd lecieć uniwersalotem pośpiesznym Nowosybirsk - Madryt.

(...) Istotna różnica między hotelem a domem polegała tylko na tym, że obok nie było żony i córki. Natomiast była kochanka: Olek się przyjaźnił z pewną europosłanką z Francji, która często z nim sypiała. Miała na imię Alicja (właściwa francuska pisownia Alice, czyta się "Alis" z akcentem na drugiej zgłosce; w języku esperanto Olek nazywał ją Alico, czasem Alinjo). W domu miała męża, ale małżeństwo było otwarte, tak samo jak u Olka. (rozpusta ) 

(...) Ale, jak i należało oczekiwać się spodziewać, największą rolę dla w kształtowaniu pozycji zdania/poglądu europosłów odgrywała pozycja decyzja/zdanie komisji. Za skierowaniem zadania do komputera zagłosowały zaledwie 32 osoby; czyli z tych, którzy nie rozpatrywali tego na komisji, Olek przekonał zaledwie jakąś piątkę deputowanych, włącznie ze sobą.

Wydawało się, że to jest ostateczna klęska i że już nie ma możliwości wrócenia powrotu do tej sprawy. Ale Olek był człowiekiem uporczywym. Nie chciał się poddać i przeczuwał, że to jeszcze nie koniec, chociaż jeszcze nie zdążył wymyślić, co dokładnie robić dalej.

W nocy, tuż po skończeniu posiedzeń, do Olka podeszła jego kochanka Alicja.

- Głosowałam za twoim wnioskiem - powiedziała. - Uważam, że to wspaniały pomysł. Być może, później się uda zrobić coś podobnego.

- Dziękuję - odpowiedział Olek. - Spodziewam się, że podjęłaś decyzję na podstawie racjonalnych rozważań, a nie naszych stosunków.

- Oj, cały czas wyolbrzymiasz moją emocjonalność!

- Ale jesteś naprawdę emocjonalna i to mi się podoba.

- Ale nie aż tak emocjonalna, by uzależniać swój głos od stosunków.

- No OK. Pójdziemy teraz do mego mojego pokoju czy do twego twojego?

- A wybierz sam.

- Wtedy Więc do mego mojego, bo stąd jest do niego bliżej - powiedział Olek, rozpinając jedną napę na spodniach Alicji.

- OK! - odpowiedziała Alicja, zapinając napę. - Widzę, że to ty dziś jesteś nieco bardziej emocjonalny, niż zwykle.

- Chyba. Mówiąc konkretniej, bardziej seksualny.

Niepowodzenia zwykle podwyższały libido Olka...

Kolejny techniczny dialog. Przydałoby się trochę subtelności, aluzji między wierszami, choć wpisuje się to w schemat ludzi przyszłości technicznie rozmawiających o wszystkim.

A tak z innej beczki, mam inną wizję utopii: jedno ogólnoświatowe społeczeństwo zamieszkujące jedno ogólnoplanetarne państwo (brak armii, wojen i zbrojeń) - kontakt z naturą i poziom technologii jak tubylcy w filmie Avatar.