Numer [+18] (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Wyjęła białą walizkę spod łóżka i przycisnęła do zamków opuszki palców wskazujących. Sięgnęła po fiolkę, wahając się już tylko na poziomie instynktu. Pochodna hemotoksyny. Zdecydowała, że powinna zaryzykować.
Nie powinna. 

Mocne zakończenie fragmentu. Fajny zabieg narracyjny - taki zwiastun w dwóch słowach, że kolejnej części będzie się działo...

- Pewnie masz rację, ale miałeś przestrzegać systemu wymiennego. Bez niego ty nie zrobisz nic – zauważył, zastanawiając się, czy miałby w sobie tyle siły, żeby faktycznie wyszarpnąć kabel. Nie wiedział(przecinek?) jak taka brutalność wpłynęłaby na Clytona. 

(...)
- Jak się czujesz? Sukinsyn wyłączył budzik. Od dzisiaj będę go trzymał u siebie – stwierdził, uważnie obserwując blondyna. Rozluźnił się, kiedy Clyton pokiwał głową i sięgnął po kubek kawy. Była zimna, ale to mu nie przeszkadzało. 
- Frederica nie wróciła – stwierdził, nie zapytał. Olek się nie odezwał, sam zaniepokojony tym faktem. Nie wiedział(przecinek?) co ustalili, ani dlaczego blondyn tak bardzo protestował.
(...)
Według jego wiedzy tylko Sort oferował ulepszenia tego typu, a(ale?) podejmowanie takiego ryzyka byłoby nierozsądne. Powoli cała trójka zaczynała popadać w lekką paranoję. Rozważali zmianę mieszkania. Wokół nich robiło się coraz więcej wrogów. (wariant: "Wokół nich mnożyli się wrogowie")

Intrygujące, co to za wirus, który opanował Claytona i skąd się wziął.
Powoli Clayton dalej się uspołecznia - podoba mi się to naturalne, nieśpieszne tempo. Dobrze radzisz sobie z psychologią postaci.

Tak się zastanawiam skąd brali kawę. Pewnie jakiś syntetyk w proszku. Bo z tego co się orientuję to jest kilka enklaw a poza nimi jest postapokaliptyczna pustynia. Oczywiście na pewno są zaawansowane technologie produkcji żywności w laboratorium w masowych ilościach, by wyżywić populację (o hodowaniu mięsa w laboratorium już chyba pisaliśmy). Pewnie są też korpo, które nieźle zarabiają na sprzedaży takie żywności.

Fajny fragment. Jak zwykle czyta się przyjemnie. Dziś zdałem sobie sprawę, że będzie mi trochę smutno jak się skończy
Zawsze tak mam po przeczytaniu dobrej książki - taki efekt braku i smutku, że fajna historia już się skończyła.

Pozdrawiam