Numer [+18] (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

 Oderwał wzrok od kieliszka i całą uwagę poświęcił kobiecie siedzącej obok niego. 

(...)
Klemens czekał z rosnącym zainteresowaniem, obserwując jej lśniące od alkoholu oczy. Uznał, że miała wyjątkowo słabą głowę. (to mu chyba Troian nie powiedział ile Roxana żłopie

Kunsztownie opisujesz flirtowanie. Trzeba przyznać 

- Nie wiedziałam, że tak dużo czytasz – zaczęła, mając pewność, że większość tytułów stało w pomieszczeniu na pokaz. Cały wystrój mieszkania zdradzał umiłowanie dla luksusu i pieniędzy. Smak gospodarza wybrzmiewał w jakości wyposażenia, a nie w przesadnej ilości bibelotów. Odwróciła się w stronę mężczyzny, czekając na odpowiedź. Oboje unieśli głowy, słysząc ciche szczęknięcie, tak ulotne, że mogli wziąć je za złudzenie. Prawie w tym samym czasie Roxana krzyknęła, kiedy kieliszek pękł w jej dłoni. Klemens nie poświęcił jej uwagi, wpatrując się w coś zupełnie innego. W pancernej szybie ziała dziura. Mała, niepozorna dziura po przypadkowej kuli. Szkło nie miało prawa się rozprysnąć, ale teoretycznie nie miało też prawa przepuścić pocisku. Następny strzał usłyszeli bardzo wyraźnie. 
Roxana miała wrażenie, że czas rozciągnął się o kilka sekund. Zgrzyt przebitego szkła i huk serii wystrzałów poderwał do lotu grzbiety książek. Szklane fronty mebli rozprysnęły się, unosząc jak skrząca chmura pod sufitem, zanim zalały podłogę deszczem odłamków. Eksplodowały pękate butelki alkoholu, zasypał ich pył unoszący się z mebli powypruwanych gradem kul. Kobietę zagłuszył terkot przebijanych szyb, słyszała gruchotany marmur, próbując wyczołgać się do korytarza. Rozstrzelany żyrandol niebezpiecznie zachwiał się na jęczącym kablu, a w końcu runął w dół, podrywając w górę lawinę drzazg. Metr dalej leżał Klemens Schindler, pokaleczony odłamkami, nieprzytomny lub martwy. Roxana nie widziała jego twarzy, czerwona kałuża wokół niego mogła być winem, albo krwią. Ostrzał zakończył się tak samo nieoczekiwanie jak zaczął, a dla niej, mimo wyjącego alarmu, zrobiło się nienaturalnie cicho. 
 

*~*~*

Ostro. Całkiem nieoczekiwane zakończenie randki. Wiedziałem, że mu nie ulegnie i zastawiałem się jak się wykręci a tu taki strzał.
Super scena. Coś mi się wydaję, że to zemsta łowcy

Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy