Numer [+18] (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Na stoliku leżały rozłożone arkusze gazy, trzy wymienne końcówki, przypominające główki wiecznego pióra, niska zlewka z substancją aktywną i butelka whisky. Obok całego bałaganu walała się odkorkowana próbka. Czerwony korek zabezpieczający spadł na dywan. Frederica zanurzyła tytanową stalówkę w gęstej, białawej zawiesinie.
- Teraz blisko kręgosłupa, będzie bolało – ostrzegła, wbijając ostrze w jasną skórę, milimetr przy milimetrze.

No, nie spodziewałem się, że Federica będzie kogoś "masakrować" - robi postępy
A odnośnie podkreślonego zwrotu to wariant: milimetr po milimetrze
No i wyjaśniło się co to za "tatuaż"

Zażycie bez natychmiastowego metabolizowania, magazynowanie i zdolność do wydzielenia toksyny w dowolnym momencie, z użyciem odpowiedniego układu 

Niezły wariant dla podstępnego asasyna

– Gdybym miała możliwość wydatkowania trucizny przez ustrój, to spotkanie w hotelu wyglądałoby całkowicie inaczej. Nie sprawiłby mi tyle bólu – dodała ciszej – na przykład akonityna. Wchłania się przez błony śluzowe, w momencie przedostania do ustroju powoduje zaburzenie układu oddechowego. Kontynuuj, proszę. – Zabrała dłoń i zacisnęła zęby, czując jak dziewczyna wkłuwa się głębiej. 
- On nadal żyje? (nadliczbowa spacja) -(krótka pauza) zapytała. (ogólnie można połączyć z poprzednim wersem, bo cały czas mówi ta sama osoba)

W niektórych momentach twarz dziewczyny budziła w niej niejasne skojarzenia. Myśl umykała jej za każdym razem, kiedy próbowała ją złapać. Czuła się podobnie, zapominając dobrze znanego słowa, które mogłoby idealnie pasować do rozmowy. 

fajny fragment

Gdyby udało ci się zapisywać je na bieżąco(przecinek) będziemy miały większą szansę na zachowanie stu procent informacji. Zwłaszcza techniczne aspekty funkcjonowania sektora, w którym byłaś przetrzymywana(przecinek) mogą być naturalnie pomijane. 

- Obawiasz się o ignorowanie wspomnień istotnych dla sprawy? – Frederica uniosła brew. Po raz kolejny Roxana doświadczyła tej niezidentyfikowanej myśli, że gdzieś już to widziała. 

deja vu

- Jeszcze nie zaczęłam zadawać pytań. Jeżeli zrobię to zbyt szybko(przecinek) stanie się podejrzliwy. Warto by było nie zapomnieć, (byłoby nie zapominać?) czyim jest synem. Mogą wydawać się do siebie niepodobni, ale to są pozory – stwierdziła i wyłączyła muzykę. Projekcja na oknach drgnęła zanim zgasła, ściemniacze zajęły jej miejsce w ciągu milisekundy. 

- Myślisz, że mógłby się domyślić, o co naprawdę chodzi? – Frederica z zainteresowaniem przyglądała się emocjom Roxany. Za każdym razem kiedy mówiła o mężczyźnie(przecinek) stawały się bardziej splątane i niejasne. 
- Mógłby. 
- I co wtedy? 
- Najprawdopodobniej postaram się go pozbyć. – Roxana odwróciła się w stronę blatu i zaczęła robić kolejnego drinka.  (ostro  )

 Zdawała sobie sprawę, że widzi w nich coraz mniej Mikaela, któremu nadawała (nadała?) imię i to ją niepokoiło. Przysłuchiwała się wybrzękiwanym informacjom. 
(...)
 – Znalazłem informacje dotyczące daty i miejsca urodzenia. Przyszedł na świat w klinice Xernagenu. Skorzystano z usług surogatki, do zapłodnienia doszło drogą in-vitro, dawcą był Klemens Schindler –(brak pauzy)zrobił kolejną pauzę, a Roxana zmarszczyła brwi. Spojrzała na Fredericę i na sekundę przed jego następnymi słowami już wiedziała, co było tym ulotnym wrażeniem. Próbowała się odezwać, ale przerwał jej mechaniczny głos M-0.
- Surogatka urodziła tego dnia bliźnięta. Dziewczynka przyszła na świat jako pierwsza, chłopiec niecałe siedem minut później. – Zamigotał, spojrzał na Fredericę. – Główne różnice wynikają z odmiennej płci. Poza nimi genotyp Troiana Schindlera jest prawie taki sam jak twój. 
Dziewczyna spojrzała na Roxanę, która była bledsza niż zwykle. Poczuła, że cierpnie jej skóra i drętwieją palce. 
- To niemożliwe – powiedziała, nie słysząc własnych słów. M-0 milczał. Nie potrafił wytłumaczyć faktów, niemieszczących się w ramach rozumienia.

A więc dobrze trafiłem

No to sprawy się komplikują