Numer [+18] (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Roxana poroniła pod prysznicem. Zorientowała się, kiedy pochyliła głowę, chcąc wypłukać włosy z szamponu. Woda pod jej stopami miała różowy kolor od krwi spływającej spomiędzy ud. Po krótkiej konsternacji namydliła dłonie i zaczęła myć się jeszcze raz. Nie miała wątpliwości co się stało. Doświadczała tego poprzednio i nie mogła pomylić z niczym innym. Oceniła, że ciąża była wczesna. Jej organizm powinien poradzić sobie sam. Szorując biały brzuch nie czuła pod palcami blizn, które zdążyły się wchłonąć i zblednąć. Toksyny przestawały krążyć we krwi, zmetabolizowane przez wątrobę, przystosowaną do pracy z podobnymi substancjami. 

Żal mi Roxany. Tak poświęca się kosztem własnego zdrowia, choć wcale nie musiałaby tego robić.

Gdyby sfałszować datę złożenia formularza w wewnętrznym systemie firmy i odpowiednio opisać powód zwolnienia, wszystko mogłoby wyglądać naturalnie. Podejrzewała, że blondyn to potrafił.

Nie wiem czy nie lepiej w ostatnim zdaniu brzmiałby czas teraźniejszy "potrafi"

Niepokój osiadł w jej żołądku jak zwinięty wąż.

Ładne zdanie.

 Zapytał(przecinek) ile zaoferowała Grossowi za wykonanie zlecenia, czy zastrzegła, że ma nie uszkodzić dziewczyny

Łowca zniknął z radaru. Jego nawigator nie ulega zniszczeniu w momencie śmierci ustroju. Zniknął z radarów, bo nie mają zasięgu. – Język wydawał się być za duży, a przełyk opuchnięty, ciężko było zrozumieć co wybrzęczał. – Enklawa bazuje na zasięgu, otaczają nas żywe urządzenia. Maszyny nie żyją w martwej strefie. Spadli na kondygnację zero – oświadczył i drgnął, 

A takie buty. Wcześniej obstawiałem, że Shindler w trakcie "pomocy medycznej" wyłączył łowcy nawigację.

Roxana zerwała się z krzesła, widząc, co dzieje się z M-0. Mikael pokręcił mechanicznie głową, jego dłonie odwróciły się wierzchem do góry, a palce skurczyły. Nie kontrolował tych odruchów. Zwiotczał, zwieszając się na oparciu krzesła, głowa poleciała do tyłu. Jednocześnie rozświetlił się ekran drugiego laptopa, tablet zamigotał, otwierając okno wiadomości. Olek wziął urządzenie do ręki ze spokojem. Już raz widział to przedstawienie.  
„Poszukam aktywnego szybu.”
Spojrzał na tekst, potem na nieprzytomne ciało. 
- Zostaw – odezwał się do kobiety, zaglądającej w puste oczy. – Pracuje na odległość. 

Mocne zakończenie i nawet nieco zabawne pomijając to, że ciało M-0 balansuje na krawędzi życia.

Pozdrawiam