Numer [+18] (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

 Powinien być wytatuowany na karku lub za uchem, ale skóra Grossa nie została nakłuta ani naznaczona. 

To mi przypomina mojego Palatyna i tatuowanie swoich szpiegów symbolem pająka.
Z jednej strony nieracjonalne (jak wpadnie na czymś nielegalnym łatwo go zidentyfikować) z drugiej wyrażające przedmiotowy stosunek do ludzi traktowanych jak narzędzia.

– Potem się rozkręciła. Rozcięła mi ramię kawałkiem metalu. Latającym. Nic z tego nie rozumiem, ale połowa złomu w zaułku poddała się jej woli. Metalowa królewna śnieżka 

Jak Magneto z X-menów

- Automatyczna? Gdzie mam wysiąść? – Adrian poprawił pakunek w rękach, słuchając odległego mruczenia windy. Poruszał się nimi cały czas, praca dla Sortu narzucała taką konieczność. Przemieszczanie się między kondygnacjami w inny sposób pożerało zbyt wiele czasu.  

A jak w "normalny" sposób podróżowało się między kondygnacjami? Były jakieś "przejścia graniczne", punkty kontroli?

Winda szumiała maszynowym tętnem, sunąc w dół. Co jakiś czas kabina drżała, jakby po zaczepieniu o coś. Adrian starał się nie zwracać na to uwagi, pamiętając, że to stary szyb.  Zacisnął szczęki, czując jak krew napływa w dziury po zębach. Byli na kondygnacji zero. 

Z jednej strony fajna taka konstrukcja, ale pomyślałem jak była budowana, jeśli sięga kondygnacji zero a startowała aż z firmy Shindlera. Przez lata jej szyb musiał być wydłużany, wraz z budową kolejnych pięter i jednocześnie nie być unowocześniana. Chyba, że to była jakaś tajna winda specjalnego przeznaczenia.

 Zjechał z Sortem mechaników i nadzorował wewnętrzną renowację parceli, na której sześć kondygnacji wyżej stał budynek rządowy. Częściej niż zorganizowane ekspedycje zdarzały się zjazdy indywidualne. Na kondygnacji zero oficerowie Sortu numer Osiem pozbywali się ciał z eksterminowanych dzielnic, a Łowcy mający dostęp do wind utylizowali cele po zleceniach, które były upozorowanymi zaginięciami. Ciała pozostawione w ciemnościach „parteru” dosłownie przestawały istnieć. Nie było dowodów, pytań, świadków i dochodzenia. Dla Adriana to rozwiązanie nie miało luk. Jednocześnie bezbłędnie zdawał sobie sprawę, że znalazł się w potrzasku.  

Dzięki za to wyjaśnienie.

Nie oceniał swoich szans na przeżycie. Gdyby zaczął to robić, najprawdopodobniej zabiłby się sam.  

Kusząca perspektywa 

Jedynym trzeźwym słowem, które koiło nerwy był odwet. Wiedział, że się stąd wydostanie. I wiedział, że skurwiel będzie bał się własnego cienia, czekając na śmierć. 

Zastanawiam się, czy Shindler nie brał tego pod uwagę, że może wrócić? Gdyby winda została zamknięta skazując łowcę na powolną ale 100% śmierć to nie musiałby sobie zawracać głowy. (doczytałem dalej - a więc na samym dole coś żyje). Czyli rzeczywiście, jak się domyślał, zobaczył za dużo.

 Nawet gdyby miał pistolet nie mógłby z niego skorzystać. Na dole używało się egzemplarzy bezhukowych.  

Ciekawy szczegół. A z czego wynikało używanie takiej broni?
Z dalszej lektury domyślam się, by nie zleciały się stworki

Dopadł do niej, przywalając ciało do ziemi i zacisnął dłoń na twarzy pod folią. 

Otworzyła szerzej ślepe oczy, słysząc, że jak się oddalał. 

Próbując wstać(przecinek) rozgarnęła rękoma gruz na drodze. 

- Czuję coś dookoła – szepnęła, tocząc oczyma w mroku. – Coś żywego – dodała. Wyczuwała przepływający przez to prąd. Nastawienie jakim emanowało to stworzenie było płaskie i obce. Tak jakby w jego mózgu nie zagościła żadna racjonalna myśl. Może nie potrafiło ich formować. 

To już blisko Halishii i mędrców z mojego świata czujących przepływy energii wypełniającej wszechświat 

 Frederica liczyła, marszcząc mocne brwi.  

Tak miało być? "mocne brwi' czy "mocno je marszczyła"?

 Jeszcze trudniej było zaakceptować fakt, że miała przy sobie oprawcę, który w tym momencie był jej jedyną szansą. 

Mocny zwrot akcji. Bardzo dobre fabularnie zagranie.

 Co jakiś czas pytał dziewczyny(przecinek) gdzie wyczuwa obecność, starała się odpowiadać precyzyjnie. 

 Zadarł głowę, obserwując dziury ziejące na w suficie. 

Adrian zdjął kurtkę i rzucił nią w dziewczynę. Skrzywiła się pod ciężkim łupnięciem i potarła szczękę w miejscu, gdzie uderzyła ją klamerka paska. 

- Usiądź na tym, bo będziesz miała zapalenie nerek. Wiesz co to znaczy mieć zapalenie nerek? – zapytał i wydmuchał dym. 

Nie wierzę. Pierwszy ludzki odruch.

- To popieprzone – zgodził się  - Ale teraz nie ma znaczenia kto, dla kogo ani za ile. 

- Dla mnie to ma znaczenie.  - Frederica zaczęła bezwiednie rozdrapywać przedramię. 

Nadmierne spacje przed przykrótkimi pauzami.





To pokuszę się o pewien wniosek co do działalności Shindlera. Pewnie pracują nad żołnierzami o ponadnaturalnych zdolnościach,  na zlecenie rządu, do walki z innymi enklawami.

Historia cały czas na wysokim poziomie. Rozwija się bardzo zręcznie i ciekawie. Czekam na więcej



Pozdrawiam

PS: Tam jeszcze w jednym miejscu, tylko mi umknęło, było "na przód' - a to powinno pisać się łącznie.