Dwa krzesła i stół. Znalazłem je na śmietniku. Zdarłem z nich drucianą szczotką poprzedniego właściciela. Jutro, pojutrze pomaluję je na biało. Będziemy pić herbatę i rozmawiać do rana. Podłoga wyłożona gazetami, wszystkie przeczytałem. Teraz odwracam na drugą stronę. Pod ścianą leżą dwa rulony tapety w duże kwiaty. czerwone róże. Spodobają ci się, jak tylko skończę czytać.
Wszędzie cię szukałem. Byłem w parku i na cmentarzu.
No właśnie - jak daleko nalezałoby się w korekcie posunąć odnośnie podziału zdań? I kiedy wstawiać rzeczowniki, jak te wyjustowane w dwóch spośród zdań? przyznam nie zawsze jestem pewien.
No właśnie - kogo ma na myśli narrator? Lub może czego szuka, bo jego adresatka byc może jest jakąś personifikacją? Oto moje refleksje. czyzby autor zostawił zadanie do indywidualnej interpretacji dla każdego z czytelników?
Spodobają ci się. Pokażę je tobie jak tylko skończę czytać.
Może też tak należałoby zapisać tę myśl? Bo Spodobają ci się, jak tylko skończę czytać brzmi nielogicznie. Nawet jeśli fabuła dotyczy snu a one bywają nielogiczne. Chyba że o to Ci chodziło. Wtedy może jednak jakoś to uzasadnij, uwiarygodnij w utworze.
Wszędzie cię szukałem. Byłem w parku i na cmentarzu.
No właśnie - jak daleko nalezałoby się w korekcie posunąć odnośnie podziału zdań? I kiedy wstawiać rzeczowniki, jak te wyjustowane w dwóch spośród zdań? przyznam nie zawsze jestem pewien.
No właśnie - kogo ma na myśli narrator? Lub może czego szuka, bo jego adresatka byc może jest jakąś personifikacją? Oto moje refleksje. czyzby autor zostawił zadanie do indywidualnej interpretacji dla każdego z czytelników?
Spodobają ci się. Pokażę je tobie jak tylko skończę czytać.
Może też tak należałoby zapisać tę myśl? Bo Spodobają ci się, jak tylko skończę czytać brzmi nielogicznie. Nawet jeśli fabuła dotyczy snu a one bywają nielogiczne. Chyba że o to Ci chodziło. Wtedy może jednak jakoś to uzasadnij, uwiarygodnij w utworze.