Chłopiec od karaluchów - Laureat FANTASTYKA 2017

[Miranda Calle]

Oj, znam ten tekst, znam doskonale. I uwielbiam.

Przecinkologia potraktowana nieco po macoszemu, ale wystarczy lekki szlif i będzie dobrze.
Podoba mi się konstrukcja tego opowiadania. Tempo utrzymywane jest na dobrym poziomie, narrację czyta się płynnie dzięki zastosowaniu mieszanki zdań pojedynczych ze złożonymi współrzędnie i podrzędnie. Dialogi są bardzo mocną stroną tego tekstu, choć ich zapis nieco szwankuje. Opisy nie nachalne, nie nazbyt drobiazgowe - ot, takie jak powinny być, w sam raz. Szczególnie ujął mnie opis wyprawy ratunkowej. Zabrakło mi za to opisu rytualnego zabójstwa cudownego dziecka. Autor mógłby dopracować jeszcze opis nieudanego puczu, to by była rewelacja.
Nie znam "Uniwersum Metro 2033", a wszelkie fanficki zwykle omijam szerokim łukiem, ale postapokaliptyczna wizja, którą przedstawił autor, niezwykle podziałała na moją wyobraźnię. Pewnie narracja jest kalką kalki, ale te olbrzymie karaluchy... Brrr... Fajne smiley


A teraz czas na przejście od ogółu do szczegółu.

Wyglądała jak na skraju załamania nerwowego.

Nie „jak”, tylko „jakby była”.

– Panie, chłopak mógłby zostać twoim sicario – mówiła. – Nadałby się i dobrze ci służył. Jest sprytny, bardzo sprytny – zapewniała.

Do usunięcia „– mówiła. –„. Niepotrzebne dopowiedzenie.

Obecni mieszkańcy São Conrado byli przyzwyczajeni do wymagających warunków

Nie „wymagających”, tylko „trudnych”, ew. „ekstremalnych”.

świnie dobrze się rozmnażały w hodowlach

No nie! A gdzie niby miałyby się rozmnażać? Do wywalenia te „hodowle”. 

Chociaż bogacze byli ulepieni z miękkiej gliny, w życiu sprzed zejścia pod ziemię nie zaznali tylu trudów co lud Faweli, to po ich stronie stacjonowało wojsko.

Metafory w tym mocno nielirycznym tekście są nie na miejscu. Do wywalenia „byli ulepieni z miękkiej gliny”. Zastąp to normalnym określeniem. I przekonstruuj zdanie, bo w obecnej formie jest nielogiczne.

Jednak obecna różnica w uzbrojeniu skazywała ich na rzeź

Proponuję „deficyt uzbrojenia” albo „przewaga wroga” zamiast „obecna różnica w uzbrojeniu”.

Kiedy człowiek szedł przez São Conrado, ciągle mijał sanktuaria, a między nimi pijaków, prostytutki, transwestytów, narkomanów albo po prostu szaleńców.

„Idąc przez São Conrado, ciągle mijało się…”.

Wielu wróciło do Pachamamy . Płakali po jej śmierci. Po tym, jak zginęła, obrócona w hałdy żwiru, tej znienawidzonej, czarnej i śmierdzącej, toksycznej powłoki.

Autorze, kim jest Pachamama? Jakieś wyjaśnienie przynajmniej w jednym zdaniu.
Spacja przed kropką do usunięcia.

całą paletę emocji – od strachu po podziw, uwielbienie i miłość.

Strasznie ograniczona ta paleta Po jednej stronie tylko strach, a po drugiej łał. Coś by trzeba było dorzucić do odcieni szarości.

Baba Sa była chudziutka i tak niska, że ocierała się o granicę karłowatości

„że ocierała się o granicę karłowatości” – okropne to. Wystarczyłoby „karłowata”.

Kiedyś z powodu takich jak strażnicy staruchy powstała legenda o zombie.

„z powodu takich mutantów, jak strażnicy staruchy, powstała legenda o zombie”

Wiedzieli, że jest prawą ręką Pedra i rozumieli, że to zwykle jego palec pociąga za spust.

Do wywalenia „rozumieli,”.

Javi nie potrafił dostrzec przyczyn jego śmierci. Z tej odległości ciało wyglądało na kompletne, pozbawione obrażeń.

„Z tak dużej odległości Javi nie potrafił stwierdzić przyczyny śmierci mutanta”.

Czy robal był ofiarą Lívii?

„Czy ten martwy zewłok był dziełem Lívii?”

W końcu Javi uznał, że tak czy siak nie ma wyjścia. Musi sprawdzić ten trop. Wątpił, by trafił na lepszy.

Okropne to „tak czy siak”. Powinno być „tak czy inaczej”.
„Wątpił, by trafił na lepszy” – do wywalenia. Niepotrzebne dopowiedzenie.

Zszedł ostrożnie ze stromizny, a na płaskim puścił się szybkim truchtem.

„A na płaskim” – do wywalenia. Dodaj „i” przed „puścił się”.

Rozejrzał się wokół, lecz nie wypatrzył niczego pomocnego. Spróbował wczuć się w skórę stalkerki. Zadał sobie pytanie, dokąd udałby się na jej miejscu.

„Nie wypatrzył niczego pomocnego” –-> „nie dostrzegł żadnego tropu”.
„wczuć się w skórę stalkerki” ---> „myśleć jak stalkerka”.

Radiacja… – pomyślał i zaraz przestał. Nie chciał zastanawiać się nad tym teraz.

„i zaraz przestał” --> „pomyślał przerażony”.

Sicario bał się, że rozszczelni coś w jego kombinezonie, jednak pozostawał niewzruszony.

„rozszczelni coś w jego kombinezonie” --> „rozszczelni się jego kombinezon”.

Po prawdzie to nic w jego twarzy nie wskazywało, by rozumiał stalkerkę.
Słaby na umyśle? – zastanowił się Javi.

Po cholerę te archaizmy?
„Po prawdzie to” – do wywalenia.
„Słaby na umyśle” --> „niedorozwinięty”.

Javi patrzył na to wszystko, zastanawiając się, czy przypadkiem nie śni. Scena zamarła w bezruchu.

„Scena zamarła w bezruchu” – jaka znowu scena? Rzecz nie dzieje się w teatrze.

Trzymał wzrok wbity w ziemię.

„Szedł ze wzrokiem wbitym w ziemię”.

Javi i Lívia nie stanowili niezwykłego widoku, ale nikomu nieznany chłopiec już tak.

„Nikomu nieznany chłopiec wzbudził ogromne zainteresowanie”.

Chłopiec stał w centrum zainteresowania, obserwowany uważnie przez trzy pary oczu, ale sam wydawał się obojętny wobec otoczenia. Może nie zdawał sobie nawet sprawy, że zrobił cokolwiek niezwykłego.

„stał” --> "był”.
„Może nie zdawał sobie nawet sprawy” ---> „Widocznie nie zdawał sobie sprawy”

Chciał, nie chciał, chłopiec stał się „własnością” ogółu. Pedro stracił nad nim kontrolę, zanim wymyślił, jak mógłby taką kontrolę wykorzystać.

„Chciał, nie chciał” –> „chcąc nie chcąc” albo do wywalenia. Niczego nie wnosi.
W drugim zdaniu powtórzona „kontrola” – zdanie do przekonstruowania.

Jako zatwardziały racjonalista nie wierzył, że zdolności chłopca są wynikiem cudów, magii czy Boskiego błogosławieństwa.

„Boskiego” małą literą.

Pedro cieszył się, że przynajmniej nie obwołali go Mesjaszem, Królem czy kimś w tym stylu.

„Mesjaszem, Królem” małą literą.



Przepraszam, ale przy tak cudownych tekstach włącza mi się zboczenie zawodowe korektorskie