Artysta, który minął się z powołaniem

[Gunnar]

W pierwszym odruchu Lejka wsiadł do tramwaju (do pracy wolał jeździć komunikacją miejską) z twardym zamiarem dojechania nim do domu.

Jakoś dziwnie to zdanie brzmi. "Z twardym zamiarem" brzmi jakby zdradzało, że do tego domu jednak nie dojedzie. Ogólnie nie wiem czy całe jest potrzebne. Odniosłem wrażenie, że sporo opisów jest tu lekko "rozwleczonych", zbyt uszczegółowionych, nie zostawiających pola wyobraźni czytelnikowi. Ma to uzasadnienie tam gdzie budujemy klimat, ale wydaje mi się, ze w tym tekście jest tego przesyt.

Miał tylko jeden cel: jak najprędzej dostać się do domu.

j.w.

Coś mi tu się z tą siostra nie zgadza. Mieszka w Ciechocinku a trafiał do psychiatryka w Warszawie? Poza tym mail profesor Lewij musiałby wysłać z jej komputera (pod Ciechocinkiem) (Skąd znał hasło?) a w tym samym czasie był w Warszawie. Ok, mógł zdobyć hasło podczas "zwinięcia" pacjentki i odpalić pocztę u siebie, ale dlaczego sam nie wysłał pierwszy wiadomości, tylko dopiero odpowiedział na maila? Musiałby mieć cały czas włączoną jej pocztę.
Ok, - działanie sił nieczystych - można tym wszystko wytłumaczyć, ale nie niedomyślność policjanta. To wszystko nie wzbudziło jego podejrzeń? Takiego doświadczonego gliniarza? Nie kupuję tego. Potem daje się namówić na gościnę u podejrzanego profesorka, by "nie jeździć po nocy"?
Chyba, że chodziło o taki surrealistyczny klimat rodem z "Mullholand Drive".
Poza tym skoro już przyjechał to nie powinien chcieć się zobaczyć z "ukochaną" siostrą, której losem się tak przejął?

Z innej beczki: Samael to z mitologii judaistycznej (już po tym jak judaizm rozjechał się z chrześcijaństwem); ponadto "dosyć wytarty" Na tym forum jest kilka utworów w których występuje.

Ogólnie piszesz dobrze. Czyta się płynnie, brak błędów gramatycznych, które odwracałyby uwagę od treści. Tematyka mnie nie porwała, bo to jednak nie moje klimaty.

Pozdrawiam i życzę powodzenia w dalszym pisarskim rozwoju