deszczotwór

[Alchemik]

Wiem, że to wygląda jak jakieś autoreklamowanie się.
W sumie tak jest i nie jest.
Wielokrotnie wspominałem, że eksperymentuję językiem. (Oby to źle nie zabrzmiało).

Nie trzymam się utartych schematów.

Stąd moje utwory mogłyby pochodzić spod ręki różnych twórców.
Chociaż dowiedziałem się, że i tak łączy je pewien rys osobowościowy, podobno nie do pomylenia.
Wyciągnąłem na samą górę jako nauczyciel poetyki tym razem.
Lexis słusznie zauważyła, że poezja staje się pełna, kiedy czytana jest w głos.
Szkoda, że na razie nie potrafię przekazać mojej interpretacji.

Spróbujcie jednak sami w tęsknocie za inną porą roku niż zdeprawowana zima.
To może być późne lato w ciemnej zieleni na błękicie, albo początek jesieni, kiedy złoto jest wciąż jeszcze rzadkie i wartościowe.

Wsłuchajcie się w swój głos, pluszcząc słowa, które spływają miękkim rytmem.
To jednak nie tylko onomatopeiczny popis.
Zawarłem tam również opis i treść, o ile ktoś zechce do niej dotrzeć.