Wszedłszy między wrony, kraczże jak i ony

[Gunnar]

— Powiem ci, Tymonku — odezwał się znów staruszek widziałem się dwa dni nazad ze starym Stachem Babiarzem z Kołolesia. Popili my, ugadałem się z nim, że mi ładnego samca pożyczy — na twarzy staruszka pojawił się uśmiech, w oczach błysnęły iskry zafascynowania. — Wielki jak prosię, jak żyję dawno... o...

Chyba brakuje tu pauzy.

Jeden z napastników przemykał bez nakrycia głowy, u tego Tymon zauważył dziwny kształt uszu — były długie i spiczaste, trochę jak u królików, tylko nieowłosione.

Zdanie ok, ale chyba podzieliłbym je na dwa.

Domyślał się, że mag wiedział już o drzewie — nawet najgłupszy cap już by je zauważył, mieszkając w tak niewielkiej odległości od niego.

W zasadzie pomijając dwa ostatnie słowa zdanie nie traci sensu

— Ano, ładnieś bnie urządził — odrzekł ów, puściwszy chłopa i chwyciwszy się za nos, z którego zaczęła kapać krew.

Tak miało być? Czy jakaś literówka?

Ciekawa, lekka historyjka, dobrze opisana, parę zwrotów akcji, sympatyczne postacie. Podobało mi się
Pozdrawiam