Niepopularny temat

[skrobipiórek]

Wybacz, ale to, że jest to artykuł ze strony grupy wyznaniowej a nie np. magazynu medycznego wskazuje na to, że jest on jednostronny.
W przypadkach nagłej utraty ponad 30% krwi transfuzja jest jedynym sposobem na uratowanie życia. Takie przypadki zdarzają się m.in. przy powikłaniach w czasie zabiegów chirurgicznych czy w trakcie porodu.
Nie chce nikogo obrazić, ale osoba, która ryzykuje swoje życie (lub co gorsza życie swojego dziecka), tylko dlatego, że ktoś, wieki temu napisał, że spożywanie krwi z jakichś powodów jest złe, to idiota.
Twój artykuł ani razy nie odnosi się do sytuacji, w których ludzie faktycznie ginęli przez swój głupi zabobon. A takich sytuacji było wiele.

Ps. Powikłania wynikające z transfuzji krwi są bardzo rzadkie i prawie nigdy nie zagrażają życiu.

Powikłania Poprzetoczeniowe

Ze względu na czas, w jakim pojawią się powikłania poprzetoczeniowe, mówimy o powikłaniach:

Wczesnych – występujących od czasu rozpoczęcia transfuzji do 24 godzin po jej zakończeniu;
Późnych – występuje najczęściej między 3 a 21 dniem po transfuzji.



Powikłania poprzetoczeniowe możemy również podzielić ze względu na rodzaj ich przebiegu:

Powikłania łagodne - najczęściej występują po zakończeniu przetoczenia lub w kilka dni po przetoczeniu;
Powikłania średnie;
Powikłania ciężkie - przeważnie są to powikłania wczesne, występujące juz podczas przetoczenia krwi.
Powikłania wczesne - występujące od czasu rozpoczęcia transfuzji, do 24 godzin po jej zakończeniu;
O łagodnym przebiegu:

- Odczyny alergiczne- najczęściej są spowodowane przez przeciwciała dla białek osocza lub składnikami dodawanymi do preparatów: substancje zapobiegające krzepnięciu oraz stabilizatory zawarte w preparatach krwi;

- Pokrzywka;

O średnio ciężkim przebiegu:

- zakażenie bakteryjne (spowodowane przeważnie zainfekowaniem preparatu krwi w czasie przechowywania lub zakażenie dawcy bakteriami znajdującymi się na skórze pacjenta, bądź na nie sterylnym zestawie do przetoczeń) objawia się dreszczami, gorączką;

- odczyn gorączkowy niehemolityczny – występują u około 2% biorców; może być spowodowany obecnością przeciwciał dla antygenów krwinek białych lub płytek krwi;

O ciężkim przebiegu:

- hiperkaliemia – spowodowana jest wydostaniem się potasu z krwinek czerwonych, krew przechowywana dłużej zawiera więcej jonów potasu, gdyż większa ilość erytrocytów uległa rozpadowi;

- hipokalcemia – występuję przy masywnych toczeniach, podczas których dochodzi do wiązania się cytrynianu (środka konserwującego) z wapniem, który znajduje się w osoczu, w ten sposób cytrynian usuwa wapń z układu krążenia. Przy transfuzjach masywnych magazyny wapnia znajdujące się w kościach nie zdążą być uruchomione, w skutek czego dochodzi do zaburzeń czynności serca, układu krzepnięcia.

- przeciążenie krążenia – spowodowane zbyt dużą ilością przetoczonych preparatów krwiopochodnych przy zachowanej normowolemii, co objawia się zaburzeniem czynności serca, zaburzeniami oddychania oraz wzrostem ciśnienia tętniczego krwi;

- ostry odczyn hemolityczny;

- wstrząs septyczny;

- wstrząs anafilaktyczny;

- TRALI (ostra niewydolność oddechowa poprzetoczeniowa);

- zakrzepy i zatory w naczyniach serca i płuc (szczególnie gdy przetaczane są preparaty wspierające układ krzepnięcia krwi).

Powikłania późne występuje najczęściej między 3 a 21 dniem po transfuzji:

przeniesienie zakażenia kiłą (jeśli preparat był przechowywany w temp. 4°C krócej niż 96 godz);
przeniesienie zakażenia HIV; 1:2-3 miliony przetoczeń; zakażenie wirusem doprowadza do nieuleczalnej choroby atakującej system immunologiczny – AIDS.
zakażenie malarią;
plamica poprzetoczeniowa;
zapalenie wątroby typu B i C; 1:40 000-200 000 przetoczeń; zakażenie może spowodować zapalenie wątroby jej marskości i nowotworu;
zakażenie CMV;
choroba Chagasa (tropikalna pasożytnicza choroba człowieka wywoływana przez świdrowiec Trypanosoma cruzi);
opóźniony odczyn hemolityczny;
plamica poprzetoczeniowa małopłytkowa;
przeciążenie żelazem (szczególnie u wielokrotnych biorców);
GvHD – choroba „przeszczep przeciwko biorcy”.

Pomimo tego u każdego biorcy krwi lub preparatów krwiopochodnych istnieje niewielkie, wręcz minimalne ryzyko infekcji związanej z przetaczaniem krwi. Ryzyko infekcji jest związane głównie z faktem braku możliwości wykrycia zakażenia we wczesnych jej stadiach u dawców. Od momentu zakażenia musi upłynąć pewien okres czasu nim w organizmie dawcy będzie możliwe oznaczenie przeciwciał świadczących o tejże infekcji. Głównymi czynnikami zakaźnymi odpowiedzialnymi za przenoszenia infekcji podczas przetaczania krwi są wirusy. Zalicza się do nich: wirus zapalenia wątroby (WZW A, B, C, D); wirus cytomegalii- CMV oraz wirusy HIV. Ponadto należy się liczyć z możliwością infekcji dotąd nieznanymi czynnikami zakaźnymi. Nie ma postępowania medycznego, które byłoby w pełni wolne od ryzyka.

Efekty uboczne oraz powikłania mogące wystąpić w czasie lub po przetoczeniu krwi:

krwiaki oraz infekcje związane z zakłuciem naczyń, wenflonem, cewnikiem;
zakrzepy, zatory oraz miejscowe reakcje zapalne nakłutych tkanek;
zaburzenia czucia w obszarze nakłucia związane z uszkodzeniem nerwów skórnych;
bardzo rzadko dochodzi do słabych reakcji alergicznych (wysypka na skórze, zaczerwienienie) skóry) oraz wystąpienia gorączki w przypadku niezgodności krwi pomimo wykonanej uprzednio próby zgodności (próba krzyżowa). Może mieć to również związek z nadwrażliwości na substancje zapobiegające krzepnięciu oraz stabilizatory zawarte w preparatach krwi.

Wszystkie wymienione powyżej zaburzenia są niegroźne dla życia, ustępują same lub mogą być łatwo usunięte.

Poważne efekty uboczne oraz ciężkie powikłania:

Rzadko ale może dojść do infekcji wirusowej związanej z przeniesieniem wirusa od dawcy krwi pomimo wykonania testów na obecność wirusa i ponownego sprawdzenia pobranej krwi, najczęstszymi (1:40.000 przetoczeń) są infekcje wirusem zapalenia wątroby (infekcja może w konsekwencji prowadzić do zapalenia wątroby, marskości lub nowotworu), wyjątkowo rzadko (1:2 miliony przetoczeń) dochodzi do zakażenia wirusem HIV wywołującym AIDS.
Z rzadka może dojść do ciężkich reakcji nadwrażliwości, przebiegających z zapaścią krążeniowo-oddechową.
Bardzo rzadko może dojść do immunizacji (uczulenia) biorcy na przetaczane komórki krwi i osocze, prowadzi to do reakcji nietolerancji w trakcie kolejnego przetaczania krwi bądź preparatów krwiopochodnych ze względu na wytworzenie przeciwciał przeciwko składnikom krwi.
Bardzo rzadko może dojść do rozpadu krwinek czerwonych (hemoliza) przebiegającym z zapaścią krążeniową, zaburzeniami funkcji wątroby i nerek oraz do krwawienia w trakcie transfuzji bądź w kilka dni po jej zakończeniu.
Bardzo rzadko może dojść do infekcji bakteryjnej biorcy spowodowanej zwykle zainfekowaniem preparatu krwi w czasie przechowywania, prowadzi to do zagrażającego życiu rozmnażania się bakterii w krwi czyli sepsy.
Przeprowadzane często, przez długi okres czasu i w dużych objętościach transfuzje krwinek czerwonych prowadzą do odkładania się żelaza w wątrobie oraz uszkodzenia jej funkcji.
Wyjątkowo rzadko może dochodzić do zakrzepów i zatorów w naczyniach serca i płuc kiedy przetaczane są preparaty wspierające układ krzepnięcia krwi (np. preparaty osoczowych czynników krzepnięcia).

Ze względu na wyżej omówione ryzyko związane z transfuzją konieczne jest potwierdzenie zgody pacjenta na przetaczanie krwi i preparatów krwiopochodnych. Pacjent ma prawo odmówić zgody na transfuzję. Należy jednak pamiętać że przetoczenie tkanki krwi często jest także zabiegiem ratującym życie, pacjent musi być więc w pełni świadom pełnych konsekwencji takiej odmowy, musi być poinformoany o możliwoścach alternatywnej terapii.


http://www.macierz.org.pl/artykuly/zdrow...oczne.html