Odnośnie orientacji i

[gorzkiblotnica]

Wiesz co, te słowa bardzo źle mi się kojarzą. Z umywaniem rąk, niewrażliwością społeczną, zamiataniem brudu pod dywan. Tylko czemu nie dziwi mnie, że wygłasza je właśnie katolik...

Powiedz mi proszę, do czego mi taka wiedza. Tylko zanim odpowiesz, zastanów się dobrze. Co ja jako pracodawca mam z takową wiedzą zrobić? Czy dając komuś pracę zaglądam mu do łóżka, lub spodni? Oczywiście, że nie. Czy interesuje mnie z kim sypia pan marek z działu kadr? Dopóki tym nie epatuje wszystkich, to jego własna sprawa.

Jeśli ktoś mi powie, że panu X umarł ojciec. Chętnie dam na składkę. Powiedzmy, że pani Y ma chore dziecko, lub kłopoty finansowe, też wysupłam coś z portfela. Ale naprawdę kto z kim śpi, jest sprawą bardzo prywatną i intymną by nie rzec. Ja nie robię na te tematy żadnych wywiadów. Nie życzę sobie również by inni mnie takimi sprawami epatowali. A tak właśnie wyglądają te słynne parady równości.

Gorzki, czy Ty naprawdę myślisz, że taka osoba ma jakiś wybór? Czy "dobrym" wyborem jest życie z kimś, kogo będzie się brzydził dotykać, udawanie "normy"? Czy też abstynencja seksualna, która spowoduje prędzej czy później chorobę psychiczną?

Oczywiście. Wbrew pozorom wybór ma każdy. Ty jednak trochę sprawę strywializowałaś.
Po pierwsze: Takie życie z kimś na pokaz, raczej by się nie udało. Powiem więcej, byłoby niszczące dla obu stron.

Nie mniej jednak zawsze pozostaje alternatywa. Pierwsza to terapia psychologiczna. Bazuje na tym, że homoseksualizm nie jest efektem zmian organicznych, ale właśnie psychicznych. Jakkolwiek by na to patrzeć taka terapia jest możliwa i skuteczna, choć w praktyce długotrwała i dość trudna. Polega w największym skrócie na zerwaniu wszelkich kontaktów z środowiskiem dotychczasowym (tym związanym z homoseksualnymi inspiracjami itd), to pierwszy krok. Drugi polega na zbudowaniu właściwych relacji z osobami tej samej płci w nowym środowisku. Trzeci wreszcie, na ułożeniu relacji z płcią przeciwną. Bardzo wiele osób deklarujących się jako homoseksualne jest w istocie biseksualnych. Musisz cały czas pamiętać o uwarunkowaniach wpływu społecznego.

Co do owej abstynencji seksualnej: Myślę, że przeceniany jest jej wpływ na psychikę. Od tego naprawdę się nie umiera, a i świra raczej się nie dostaje. Wiem coś o tym, ponieważ przetestowałem na swojej osobie. Mój abstynencyjny "rekord" wynosił dziesięć lat bez seksu. Jak widzicie, nie umarłem od tego. Nie ześwirowałem, nie biorę żadnych psychotropów. Słowem, funkcjonuję całkiem normalnie. Zapewniam również, że to nie boli .

Co zaś do zdania Vlada. To się co do niego zgadzam. Nie może być homofobem ten, kto o zjawisku nic nie wie. Homofobia jest poniekąd wynikiem krzykliwej, a raczej szkodliwej propagandy LGBT.