Odnośnie orientacji i

[skrobipiórek]

Heteroseksualizm jest normą. Nie muszę chyba robić tu biologiczno psychicznego wykładu. Homoseksualizm i biseksualizm są zaburzeniami tej normy. Mimo, że już nie chorobami.

Jestem więc jedynie przeciwnikiem stawiania równości prawnej (ale nie tylko) między związkami hetero i homo. Po prostu te drugie wynikają z zaburzenia, więc nie mogą być prawnie normowane. To samo tyczy się wszelkiej promocji w przestrzeni społecznej (wszelkie parady równości, tęcze na publicznych placach, filmy i takie sobie.)

Zgadzam się z powyższą wypowiedzią. Argumentowanie że to jest inna miłość, jest niepoważne. To że homoseksualne praktyki są uprawiane od tysiącleci, nie oznacza że są normalne. Takie czyny jak: kradzież, ,zabójstwa, rozpusta itd , też nie są niczym nowym - a przecież nie pochwalamy takich zachowań.

Czasami środki przekazu przedstawiają tak zwany materiał dowodowy genetycznego uwarunkowania skłonności homoseksualnych jako bezsporny fakt, a nie jako jeszcze nie udowodnioną hipotezę.
Takie krasomówcze zapędy chłodzi czasopismo New Statesman & Society: „Olśniony czytelnik może łatwo przeoczyć, że rzeczywiste, oparte na faktach dowody są fragmentaryczne albo że twierdzenie, iż rozwiązłość ‚została zakodowana w męskich genach i zapisana w mózgu mężczyzny’, jest z naukowego punktu widzenia wierutną, pozbawioną wszelkich podstaw bzdurą”. W książce Cracking the Code (Złamanie kodu) David Suzuki i Joseph Levine dają wyraz swym obawom związanym z prowadzonymi obecnie badaniami genetycznymi: „Można wprawdzie wykazać, że geny ogólnie rzecz biorąc mają wpływ na zachowanie, ale udowodnienie, iż określone geny — czy też para genów, albo nawet zespół genów — naprawdę rządzą określonymi reakcjami zwierzęcia na otoczenie, to już zupełnie inna sprawa. W tej sytuacji wypadałoby zapytać, czy komukolwiek udało się wyodrębnić na poziomie cząsteczkowym jakieś fragmenty DNA, które w przewidywalny sposób sterują konkretnymi zachowaniami”.