04-12-2015, 08:40
Kontynuując wątek z Areny odnośnie negatywnej postaci homoseksualisty, pragnę o coś zapytać Pana Administratora. Zastanawiam się dlaczego Ty sam nie napiszesz takiego tekstu, nie wyżyjesz się na forum na tych wszystkich niedobrych gejach. Myślę, że z Twoim poziomem niechęci do tej grupy ludzi, wyszłoby Ci o wiele bardziej przekonująco niż nam - nastawionym neutralnie 
Tak między nami mówiąc, to wolałabym obsmarować kogoś o pokroju ojca dyrektora. Bo widzisz, każdy człowiek może postępować dobrze lub źle, być postacią pozytywną lub negatywną (chociaż też raczej niejednoznacznie). Różnica między złymi gejami (bo i tacy się oczywiście zdarzają, tak jak i kobiety, emeryci, kominiarze, dzieci, obcokrajowcy, itd.), a złymi księżmi (tych jest też niemało) jest taka, że gej nie stawia się za wzór, nie głosi ideałów, które sam potem łamie swoim życiem, nie próbuje oceniać innych nie-gejów, nawracać i rozgrzeszać. A mnie najbardziej w ludziach boli fałsz, zakłamanie, wciskanie ludziom kitu, stawianie siebie wyżej od innych i jeszcze powoływanie się w tym wszystkim na siłę wyższą, wykorzystywanie strachu i niewiedzy. A to, że geje są w mediach pokazywani pozytywnie... no cóż, może Cię to zdziwi, ale mi też się to nie podoba, bo jest bardzo nachalne i niesmaczne. Nie lubię obnoszenia się z jakimikolwiek dewiacjami i demonstrowania ich na siłę, bo to moim zdaniem głupie. Wystarczy jednak, że włączę na chwilę tv trwam lub republikę i już mam ochotę znowu wrócić na tvn.
Reasumując, myślę, że każdy powinien pisać o tym co mu w duszy gra, swoich sympatiach, antypatiach, refleksjach, itd. Bo pisanie, to nie rzemiosło tylko sztuka (w moim przypadku przez małe "sz"), ale też jakieś przesłanie dla innych. Faktem jest, że arena wymusza od nas jakieś narzucone z góry zasady, tematykę też. Ale jeśli ja kazałabym Ci napisać materiał publicystyczny o teorii, że Jezus miał żonę i dzieci i argumentować ją wbrew Twoim przekonaniom, to chyba nie byłbyś za bardzo chętny na taki eksperyment? A może się mylę. Wiem, że to co my mamy napisać jest fikcją literacką, ale mimo wszystko jakoś nie mam ochoty na siłę tworzyć czegoś, tylko po to, aby sprawić komuś satysfakcję. Można narzucić okoliczności, jakieś słowo przewodnie, ale jednak ja chciałabym mieć coś takiego jak wolność w wyrażaniu siebie, jeśli chodzi o sprawy ważne.
Bardzo ciepło pozdrawiam i liczę na kontrargumenty 
Tak między nami mówiąc, to wolałabym obsmarować kogoś o pokroju ojca dyrektora. Bo widzisz, każdy człowiek może postępować dobrze lub źle, być postacią pozytywną lub negatywną (chociaż też raczej niejednoznacznie). Różnica między złymi gejami (bo i tacy się oczywiście zdarzają, tak jak i kobiety, emeryci, kominiarze, dzieci, obcokrajowcy, itd.), a złymi księżmi (tych jest też niemało) jest taka, że gej nie stawia się za wzór, nie głosi ideałów, które sam potem łamie swoim życiem, nie próbuje oceniać innych nie-gejów, nawracać i rozgrzeszać. A mnie najbardziej w ludziach boli fałsz, zakłamanie, wciskanie ludziom kitu, stawianie siebie wyżej od innych i jeszcze powoływanie się w tym wszystkim na siłę wyższą, wykorzystywanie strachu i niewiedzy. A to, że geje są w mediach pokazywani pozytywnie... no cóż, może Cię to zdziwi, ale mi też się to nie podoba, bo jest bardzo nachalne i niesmaczne. Nie lubię obnoszenia się z jakimikolwiek dewiacjami i demonstrowania ich na siłę, bo to moim zdaniem głupie. Wystarczy jednak, że włączę na chwilę tv trwam lub republikę i już mam ochotę znowu wrócić na tvn. Reasumując, myślę, że każdy powinien pisać o tym co mu w duszy gra, swoich sympatiach, antypatiach, refleksjach, itd. Bo pisanie, to nie rzemiosło tylko sztuka (w moim przypadku przez małe "sz"), ale też jakieś przesłanie dla innych. Faktem jest, że arena wymusza od nas jakieś narzucone z góry zasady, tematykę też. Ale jeśli ja kazałabym Ci napisać materiał publicystyczny o teorii, że Jezus miał żonę i dzieci i argumentować ją wbrew Twoim przekonaniom, to chyba nie byłbyś za bardzo chętny na taki eksperyment? A może się mylę. Wiem, że to co my mamy napisać jest fikcją literacką, ale mimo wszystko jakoś nie mam ochoty na siłę tworzyć czegoś, tylko po to, aby sprawić komuś satysfakcję. Można narzucić okoliczności, jakieś słowo przewodnie, ale jednak ja chciałabym mieć coś takiego jak wolność w wyrażaniu siebie, jeśli chodzi o sprawy ważne.
Bardzo ciepło pozdrawiam i liczę na kontrargumenty