Wierzący niepraktykujący

[szczepantrzeszcz]

Czy chrześcijanin może być wierzącym ale niepraktykującym?
Widocznie może skoro są tacy ludzie.

Ale gorzej kiedy nie wierzy, a praktykuje.

Zastanawiam się jaką wiarę ma taki człowiek jeżeli staje się bezczynnym.

Czy jest sens się zastanawiać? Może wierzyć gorąco, ale być słabym bądź złym człowiekiem i wtedy jego uczynki będą o wiele bardziej odbiegać od tego, czego wymaga jego wiara.

Osobiście uważam że osoba wierząca powinna być praktykująca, właśnie silna wiara powinna pobudzać do czynu.

Myślę, że problem tego artykułu polega na braku precyzji w określeniu co to znaczy praktykować wiarę.

Trudno mówić o wierze, jeżeli nie towarzyszą jej uczynki.

Moim zdaniem nie należy tych dwóch aspektów życia uważać za nierozłączne.

Twierdzenie że większość Polaków jest wierząca, jest nie do końca słuszne.

No pewnie, że jest niesłuszne. Jedni mają słabą wiarę inni silną.

Z własnego doświadczenia powiem jak to działa...

Przykład podałeś dobry, typowy, jednak wyciągasz zbyt daleko idące wnioski.

Najciekawsze jest że Józek, Gienek i Edek są chrześcijanami i pójdą w niedzielę do kościoła.

To nie jest najciekawsze. To nawet nie jest najsmutniejsze. To jest powszednio-nijakie.

Proszę uważnie czytać i wyczuć intencję skrobipiórka

Czytałem uważnie - intencji nie wyczułem. Dobrze zrobisz, kiedy doprecyzujesz to, co napisałeś.

...który nikogo nie osądza ani nie moralizuje.

Nie osądza, ale moralizuje. Dobrze czyni, że moralizuje, choć przydałyby się lepiej sformułowane argumenty.

Nie bądźmy takimi Józkami, Gienkami i Edkami-którzy się czegoś boją, widocznie mają coś nieczystego ,,za paznokciami''.

Wiele od nas wymagasz