W ogóle co to za sofizmat? Ocenia się czyny, nie człowieka. W porządku, ja oceniam czyny katolików - a te czyny robią z nich katolików, czyli ludźmi, jakimi dziś są i jakimi pewnikiem umrą. Jaki jest człowiek, gdy czyni "źle" podług czyichś miar? Można być dobrym, ale czynić źle? To dobry człowiek, tylko źle robi, że kocha ludzi (też dobrych) tej samej płci. Strasznie jest to złe (choć nikomu krzywdy nie robi) ale on jest dobry. Niechby tak był dobry i zaczął dobrzyć z kimś o przeciwnej płci, bo my tak chcemy (a myśmy ci dobrzy, dobrze czynimy zabraniając innym dobra, które my nazywamy złem) wszystko byłoby dobrze, bo on jest dobry, ale źle czyni.
Oczywiście są to brednie księżycowe i elitarne zakłamanie, bo taki już jest styl katolicki (czy też religii en masse) ale pytanie pozostaje nadal istotne. Co czyni człowieka "dobrym" czy niedobrym (bardzo względne pojęcie) jeśli nie czyny i myśli? Oceniając czyjś czyn, oceniasz człowieka eo ipso
No dobrze zatem, wyjaśniłeś mi to. Skłonność to nic, nie ma więc czegoś takiego jak grzech myśli, pomimo tego, że jest coś takiego. Ale mniejsza o to.
Nie osądzasz prostytutki, nie leży to w twoich gestiach, ale twój pan osądzi ją i pośle w diabły, do czego ty się podpiszesz, bo wybrałeś takiego sędzię (no raczej w obronie prostytutki nie staniesz, bo sam do piekła pójdziesz, nie dziwie ci się, też bym się bał). Predyspozycja do prostytucji spotyka się z wdrożeniem w czyn, a ty nadal nie oceniasz tego? Oceniasz czyn, zgadza się? Więc oceniasz. A czy człowieka? Jeśli czyny nie świadczą o człowieku, to w porządku, to uznam tę odpowiedź - nie oceniasz człowieka. Logicznie rozsypane, ale spoko, nie drążę; przywykłem już do takiej dyslogiki.
A co do orientacji: dopóki ktoś jest homo (póki żyje) ma skłonność do grzechu takiego nie innego i powinien wstrzymać się przed życiem seksualnym. Bóg go stworzył po pijaku, albo dla hecy, teraz ma być generalnie bliski świętości. Przyjąłem.
No każdy ma swój krzyż, nie?
Katolicy nie osądzają, a jednak mają czarno na białym, jak osądzać - nawet jakie stosować kary. Pjękne, nie?
Oczywiście są to brednie księżycowe i elitarne zakłamanie, bo taki już jest styl katolicki (czy też religii en masse) ale pytanie pozostaje nadal istotne. Co czyni człowieka "dobrym" czy niedobrym (bardzo względne pojęcie) jeśli nie czyny i myśli? Oceniając czyjś czyn, oceniasz człowieka eo ipso
No dobrze zatem, wyjaśniłeś mi to. Skłonność to nic, nie ma więc czegoś takiego jak grzech myśli, pomimo tego, że jest coś takiego. Ale mniejsza o to.
Nie osądzasz prostytutki, nie leży to w twoich gestiach, ale twój pan osądzi ją i pośle w diabły, do czego ty się podpiszesz, bo wybrałeś takiego sędzię (no raczej w obronie prostytutki nie staniesz, bo sam do piekła pójdziesz, nie dziwie ci się, też bym się bał). Predyspozycja do prostytucji spotyka się z wdrożeniem w czyn, a ty nadal nie oceniasz tego? Oceniasz czyn, zgadza się? Więc oceniasz. A czy człowieka? Jeśli czyny nie świadczą o człowieku, to w porządku, to uznam tę odpowiedź - nie oceniasz człowieka. Logicznie rozsypane, ale spoko, nie drążę; przywykłem już do takiej dyslogiki.
A co do orientacji: dopóki ktoś jest homo (póki żyje) ma skłonność do grzechu takiego nie innego i powinien wstrzymać się przed życiem seksualnym. Bóg go stworzył po pijaku, albo dla hecy, teraz ma być generalnie bliski świętości. Przyjąłem.
No każdy ma swój krzyż, nie?
Katolicy nie osądzają, a jednak mają czarno na białym, jak osądzać - nawet jakie stosować kary. Pjękne, nie?
Cytat:Prostytucja jest wynikiem czegoś. Nie jest przyczyną, jest skutkiem. W grzech się popada na skutek czegoś. Nie chodzi o rychłość, czy nierychłość. Chodzi o sam fakt. Popadasz w grzech, ja Ci wówczas mówię, "źle robisz" ale nie znaczy to, że automatycznie jesteś zły, bezwartościowy. Po prostu coś poszło nie tak i robisz złe rzeczy, ale możesz od tego odstąpić i wrócić "do światła".Ktoś z tu obecnych potrafi nazwać to NIEosądzaniem?