Oto ja, niewolnica Pańska. Kwestia tłumaczenia, dzisiejsze biblie sprytnie to tłumaczenie złagodziły. Tacy np jehowi z kolei zupełnie to przyjmują.
Nieistnienia boga nie da się udowodnić. Ale szczęściem mamy jego księgę - i na jej podstawie możemy oszacować, na ile to wszystko jest kłamem. Znamy założenia tej religii, podstawowy obraz boga - i już na tych dwóch sprawach możemy dowieźć, wyszukując sprzeczności w samej biblii i dowody na rażące i niepodważalne przekłamania (np bóg jest dobrem nieskończonym - a jednak nie; nie zabijaj - a jednak zabijaj; bóg jest doskonały, boski - a jednak nie, jest ludzki i nawet prymitywny) dowieźć, że to wszystko bujda (procent prawdopodobieństwa wychodzi niemal zerowy), a biblia to zgromadzenie pewnych przypowieści, mądrości i niemądrości, w które ktoś wplótł swoje manipulacyjne idee, np rządzącej nami superistoty, oraz różne nakazy i zakazy nie do przyjęcia, które pośród tych mądrych skrawków mają się w zamierzeniu zagubić i nie dać tak łatwo wyłowić. No bo skoro biblia to słowo boże, ujdzie jej wszystko, nawet najgłupsze absurdy, nawet największy sadyzm.
Nieistnienia boga tego czy owego nie udowodnisz. Za to prawdziwości religii - bardzo łatwo. To wybór między "spójne i prawdopodobne" a "wewnętrznie sprzeczne, ergo - niemożliwe".
Lawrence Krauss powiedział coś bardzo mądrego. Parafrazując: ile wart jest czyjś system przekonań, odnośnie tego co jest dobre a co złe, jeśli pochodzi z zewnątrz i jest mu narzucony? Jako dorośli, uczymy swoje dzieci tego, co dobre, a co złe, a nasi rodzice uczyli tego samego nas. Ale w końcu dorośliśmy. "The thrill of growing up is to choose for yourself". Nie wiesz, czy wybierasz dobrze - bo faktycznie nie ma nikogo, kto by ci powiedział "tak, to o to właśnie chodzi" (chciałoby się, żeby był, ale nie jest to powodem do tego, żeby takiego kogoś sobie wyczarowywać) ale po stokroć, po tysiąckroć bardziej wartościowa jest moralność nasza własna, szczera (wypływająca od nas, od tego, czego się nauczyliśmy w życiu) od tej, która jest nam narzucona.
Nieistnienia boga nie da się udowodnić. Ale szczęściem mamy jego księgę - i na jej podstawie możemy oszacować, na ile to wszystko jest kłamem. Znamy założenia tej religii, podstawowy obraz boga - i już na tych dwóch sprawach możemy dowieźć, wyszukując sprzeczności w samej biblii i dowody na rażące i niepodważalne przekłamania (np bóg jest dobrem nieskończonym - a jednak nie; nie zabijaj - a jednak zabijaj; bóg jest doskonały, boski - a jednak nie, jest ludzki i nawet prymitywny) dowieźć, że to wszystko bujda (procent prawdopodobieństwa wychodzi niemal zerowy), a biblia to zgromadzenie pewnych przypowieści, mądrości i niemądrości, w które ktoś wplótł swoje manipulacyjne idee, np rządzącej nami superistoty, oraz różne nakazy i zakazy nie do przyjęcia, które pośród tych mądrych skrawków mają się w zamierzeniu zagubić i nie dać tak łatwo wyłowić. No bo skoro biblia to słowo boże, ujdzie jej wszystko, nawet najgłupsze absurdy, nawet największy sadyzm.
Nieistnienia boga tego czy owego nie udowodnisz. Za to prawdziwości religii - bardzo łatwo. To wybór między "spójne i prawdopodobne" a "wewnętrznie sprzeczne, ergo - niemożliwe".
Lawrence Krauss powiedział coś bardzo mądrego. Parafrazując: ile wart jest czyjś system przekonań, odnośnie tego co jest dobre a co złe, jeśli pochodzi z zewnątrz i jest mu narzucony? Jako dorośli, uczymy swoje dzieci tego, co dobre, a co złe, a nasi rodzice uczyli tego samego nas. Ale w końcu dorośliśmy. "The thrill of growing up is to choose for yourself". Nie wiesz, czy wybierasz dobrze - bo faktycznie nie ma nikogo, kto by ci powiedział "tak, to o to właśnie chodzi" (chciałoby się, żeby był, ale nie jest to powodem do tego, żeby takiego kogoś sobie wyczarowywać) ale po stokroć, po tysiąckroć bardziej wartościowa jest moralność nasza własna, szczera (wypływająca od nas, od tego, czego się nauczyliśmy w życiu) od tej, która jest nam narzucona.