W obronie Dzwoneczka

[Katniss]

Właściwie nigdy nie lubiłem Piotrusia Pana.

A ja wprost przeciwnie

Moim zdaniem to dobrze, że literatura jest różnorodna. Owszem, pojawia się pełno książek szokujących, brutalnych, a nawet obrzydliwych, ale myślę, że jest to spowodowane przede wszystkim tym, że w obecnym natłoku literatury wszelakiej zwyczajnie trudno jest zrobić coś oryginalnego. A brutalność, naturalizm, kipiący erotyzm zawsze się sprzedadzą, nieważne na jakim są poziomie. Może to i dobrze, bo czasami potrzeba nam mocnych wrażeń, takiego literackiego kopa w d..., chociaż szkoda, ze zazwyczaj w kiepskim wydaniu.
Co do fantastyki - wielką fanką nie jestem, kiedyś zaczytywałam się w młodzieżowej fantastyce, często średniej literacko, ale łagodnej i dość pomysłowej, trafiłam zresztą na kilka bardzo fajnych pozycji. Mam też za sobą Tolkiena, opowiadania o Wiedźminie (w całą serię się nie wczytywałam) i pierwsze dwa tomy serii Martina. I o tyle, o ile Tolkienowi nie mam nic do zarzucenia, Sapkowski trochę mnie znudził, ale literacko jest bardzo dobry, o tyle "Gra o Tron" nieco mnie zażenowała. Bo mam wrażenie, że swój średni warsztat (nie wiem czy to kwestia tłumacza czy autora, tak czy inaczej, styl nie był zachwycający) autor chciał zamaskować nawałem seksu, brutalności i okrucieństwa. No i stworzył hit, który dla mnie jest mierną, bardzo skomplikowaną historyjką. Seks się sprzedaje, brutalność też - ot cały sekret tej tendencji do szokowania.

Trochę się rozgadałam nie na temat tekstu, więc powiem tylko, że całkiem niezły - trochę niedbały, ale podobał mi się. Dał mi do myślenia, jak zresztą widać powyżej Przyjemnie się czytało.

Pozdrawiam!