Burger Everetta

[Gorgiasz]

Gorgiaszu, wciąż uważasz, że nic nie istnieje?

Nie bardzo rozumiem dlaczego „wciąż”, ale pomińmy to (chyba, ż zechcesz wyjaśnić).

Rzeczywistość - to, co istnieje. Byt.
Obiektywny (w ontologii) - istniejący niezależnie od podmiotu poznającego.

Definicje podręcznikowe znam. Nie o to mi chodziło. Trudno. Ale zawsze można spróbować. Pierwsza z powyższych nie wyjaśnia absolutnie niczego, tautologia, masło maślane, jedno słowo zastępuje innym. W drugiej – po pierwsze poproszę o zdefiniowanie podmiotu poznającego czyli kim jest „ja” (ego) /tylko błagam: nie z podręcznika/ - co właściwie i tak jest zbędne (uprzedzę następne moje pytanie), gdyż nikt nie udowodnił, że przedmiot (w tym wypadku byt), bez podmiotu istnieć nie może.

Nauka nie zajmuje się rzeczami domniemanymi, tylko odkrywa prawa świata - jedynego świata, jaki jest - obiektywnej rzeczywistości.. Innej nie ma,

O ile się orientuję, nauka zajmuje się badaniem faktów, a nie konstruowaniem i obroną ideologii. A fakty są takie, że nikt nigdy nie udowodnił istnienia „obiektywnej rzeczywistości” - jest to tylko pomocna konstrukcja myślowa, która dobrze się sprawdza w życiu codziennym, podobnie jak fizyka Newtona (chociażby względem Einsteina) czy geometria Euklidesa (Riemann, Łobaczewski) – w ograniczonym zakresie. I jeśli czegoś na pewno nie ma – to właśnie „obiektywnej rzeczywistości” (w powyższym rozumieniu).
A wracając do faktów: to gdyby istniał tylko ten jeden świat, to nie działałyby chociażby komputery czy telefony komórkowe. I niektóre podstawowe prawa fizyki są już dziś definiowane przez czołowych naukowców na bazie tej teorii. Na przykład: interferencja – wpływ cząstek w jednym wszechświecie na ich odpowiedniki w innych wszechświatach /David Deutsch/. Nota bene fizyka Newtona potrzebowała około dwustu lat, aby zyskać tzw naukowe uznanie. Jest więc jeszcze trochę czasu.

A wracając do pierwszego pytania. Jeśli nawiązywałeś mój nick do sofisty Gorgiasza, to pomyłka (zresztą spotkałem się z tym kilkakrotnie). Wziąłem go z tytułu jednego z moich ulubionych dialogów Platona, tam bardziej chodzi o sofistykę, ale mnie chodziło właściwie tylko o imię, bez głębszego znaczenia. Nie uważam, że nic nie istnieje. Wolę idee pojmowane w duchu jaskini niż noumeny w tradycyjnej formie oraz źródłowe teksty filozofii indyjskiej (w szczególności Jogasutry przypisywane Patanjalemu). I wszystko jako kategorią umysłu, bo w nim wszystko istnieje. A interpretacja/percepcja jest subiektywna. Inna być nie może.

Natomiast interesują mnie rozważania na temat teorii wieloświata, światów równoległych (i dlatego pozwoliłem sobie wepchnąć się do dyskusji, jeśli przeszkadzam – to więcej się nie odezwę), a w szczególności interakcje między nimi. Świadomie piszę „nimi”, gdyż sądzę, że nasza świadomość ma jednak możliwość nie tylko wglądu, ale również oddziaływania w jakiejś niewielkiej liczbie (może kilka milionów) „światów równoległych”, które w większości wypadków różnią się minimalnie i niezauważalnie dla nas między sobą (np. jednym atomem w klawiaturze na której piszę, jednym płatkiem śniegu za oknem czy jedną drobinką pyłu na Księżycu – czego nigdy ani nie zauważymy, ani nie udowodnimy), ale mogą być też różnice rejestrowalne przez umysł człowieka. Ludzie żyją według schematu, według norm i wzorców kulturowych, potocznie zakłada się a'priori istnienie jednego świata (podobnie jak przestrzeń i czas są założeniami fizyki Newtona, a nie rodzajem intuicji czy absolutnej prawdy; istnieją kultury, które zupełnie inaczej je postrzegają) i każdy inny pogląd będzie zaciekle zwalczany głównie w oparciu o akademicka naukę. Zdaję sobie z tego sprawę. Ale to tylko moje indywidualne rozważania. Zresztą ta teza jest tylko hipotezą i zaproszeniem do ewentualnej dyskusji.