Lis

[BEL6]

Pozwól przeto jeszcze obaczyć rodzinę!
Zachowaj od strzały zbłąkanej, czy oręża!
Niech celu zapomni, niech ciało słabe minie,
Niech zastęp armii naszej co rychlej zwycięża!"

„Nie szata wszak człowieka zdobi!"

Tu na końcu zbędny, bo dalej leci ciąg dalszy wypowiedzi.

"Wiedzę posiadam — ona to mi zdradza

Faktycznie czyta się gładko i miło. Doszlifowany ortograficznie, parę tylko błędów z tymi cudzysłowami, ale to to tam nic. Duży plus za rym. Nie stały, tylko zmienny, co daje fajny rytm. Narracja dobrze pasuje do wydarzeń. (Głupio to brzmi, ale na rozpisanie posiłkuję się punktami poradnika.)

Oryginalny pomysł, świeży i widać, że potrafisz napisać dobry tekst. Nie jest długi, ale jest bardzo treściwy. Mimo to nie jest też zawiły, tylko prosty w odbiorze i naprawdę wciągający.
Akcja ładnie się rozwija, nie gna, zachowuje dobre tempo, potem nieco przyspiesza, gdy przechodzi do punktu kulminacyjnego i lekko stopuje przy końcówce i ładnie się kończy, rozwiązując wszystko bez niedopowiedzeń.
Tekst jako przykład dobrej ballady. Trochę mi się kojarzyło z jakąś balladą, której tytułu nie pamiętam, ale tylko trochę i tylko na początku. Widać wspólny punkt dla ballad.
Bohaterowie trochę mnie zastanawiają. Ten młodzieniec z początku przypadł mi do gustu, wyglądał na dojrzałego, a potem jakoś stał się niepoważny. Podczas modlitwy wyglądał, jakby raczej bał się os woje życie niż o braci.
Tajemnicza postać z kolei wydała mi się jakimś posłańcem od Boga, jednocześnie wzbudzającym moje zaufanie. Dlatego też dostarczyłeś mi elementu zaskoczenia.
Ale najbardziej, to mnie szokuje ten ojciec. Ojciec, topielec, Bóg, czy ki diabeł? No bo co za rodzic by zabił dziecko? Mimo to, w historii inaczej być nie mogło.

Język na wysokim poziomie, plus za rymy, nie ma błędów, realistyczne postacie. Świetne wykonanie i jeszcze lepszy pomysł.