strach

[miriad]

czytam i pękam. dosłownie. nie dość, że sie uśmiałem, to jednocześnie posmutniałem. bo okazuje się, że bynajmniej nie znam twojej dojrzałości - jak to pochopnie stwierdziłem w poprzednim poście. miałem błędne przekonanie, że jest ona cokolwiek wysoka. nie wiem, czy jest sens, ale udowodnie ci coś.

Zdecydowane nie, miriad. Dziewczynki w podstawówce ( pomijam wyjątki od reguły) mimo, że dojrzewają szybciej niż chłopcy nie znają znaczeń wielu przytoczonych w moim wierszu refleksji - przyczyna jest jedna - za krótko żyją.

powiedz to dzieciom z rodzin patologicznych - najkrócej mówiąc.

Owszem, może gdy będą miały po 20,25 lat wyrobią sobie zdanie kiedy i w jaki sposób człowiek błądzi, po co sięga w przypadku odrzucenia przez rodzinę , znajomych, społeczeństwo.

już sama telewizja o tym "edukuje"; że o codzienności nie wspomne. alkohol jest wszędzie, a tam gdzie on, tam mnogie przypadki "stoczenia się". to są cholernie powszechne i nagminne problemy. 14-latka, nie ważne czy "wyjątkowa" czy nie, przykazana by siąść i napisać wiersz poważny i poruszający przykre sprawy, prawdy ludzkie, w 8/10, zgaduję, przypadkach napisze właśnie o pijaństwie. i kłopot w tym, że nie zdoła tego wdzięcznie, poetycko, ani prosto a nieprzeciętnie (bo to jest warunek sine qua non, ażeby z tekstu o CZYMŚ, niewazne o czym i jakimi środkami pisany, prostymi czy lirycznymi, zrobić wiersz, zrobić poezję) przedstawić. czemu? sama wiesz - wrażliwość, chocby nie wiem jak wybitna, dopiero z wiekiem nabiera smaku, "dojrzewa" właśnie.

Umysł 14-latka nie jest w stanie pojąć cierpień osamotnionych, niezrozumianych, smutnych. To przychodzi z wiekiem.

nie starczyłoby mi paclów u obu dłoni, by wyliczyć 14-15latki, tak się składa, że płci żeńskiej, które tu publikują/publikowały w tym wieku. i też w ich wierszach przemawiał patos, który, chciał nie chciał, u ciebie też występuje.
to jest, kochana, sztanca, wielka i sromotna. mowa o tematyce, czyli pół biedy, bo liczy się zręczność przy serwowaniu tego - czegokolwiek - a nie sam temat. a sposób przedstawienia tego tematu u ciebie wyszedł właśnie sztubaco, banalnie, ubogo. moje pierwsze skojarzenie zaś, to nastoletnia "poetka", a jeszcze ściślej - sezonowa poetka, którą nagle napadła zajawka, albo która akurat styka się z tymże tematem.

Dlaczego właściwie sugerujesz, że peelem jest dojrzała, dorosła osoba ?

Dlaczego ja SUGERUJE, że peelem jest dorosła osoba? kochana, czy ja COKOLWIEK zasugerowałem o peelu? cokolwiek. hm?

Może peelem jest smutna 18 -latka z domu dziecka, która napisała ten wiersz widząc jak jej Tato po śmierci Mamy odsunął się od świata i nadużywa alkoholu. Jest roztrzęsiona i próbuje poskładać myśli bo wczoraj otrzymała wiadomość, że próbował się powiesić. Mógł przecież zadzwonić do niej i porozmawiać - pocieszyła by go ciepłym słowem, których zresztą sama łaknie.

widzisz, zatem o co teraz walczysz? z czym sie nie zgadzasz, co dementujesz? skoro sama suponujesz niniejszym, że być może własnie nastolatka jest tu peelem.
oczywiscie najśmieszniejsze jest to, że tu o peelu nikt nie mowił. mowa była o wierszu, o jego niedojrzałosci w ogóle i szczególe. o środkach, treści i formie, prezentujących poziom przykro niski.
O ILE wolno mi wyrazić moje zdanie, zdanie niepochlebne, przebacz.

Wiersz jest lekko przegadany i prosty. Taki miał być.

akurat przegadany nie jest, nie przesadzajmy. prosty tak. jest to prostota w dobrym guscie? imo nie.

I jak najbardziej może się nie podobać.

dziękuję.

Pozdrawiam

za to też dziękuję.