strach

[viosenna]

prawaś. zbyt pochopnie wyraziłem swoją myśl, może celując w dobitność i lepsze zrozumienie. gdybym więc miał powiedzieć DOSŁOWNIE, o jaki dokladnie wiek bym podejrzewał autorkę takiego wiersza, strzelałbym w okolice... 14 lat? cos około.

proste środki przekazu i prowadzenie myśli zakrawają tu aż o infantylność. ten wiersz jest jak nie twój, zupełnie nie przystaje do twojej twórczości, która prostoty ma w sobie owszem wiele, ale niekoniecznie infantylnej. czytając ten utwór przypomniały mi sie wpisy w pamietniku mojej przyjaciółki, a jesli sie nie myle, był on aktualizowany od baaaaardzo młodych lat, gdy jeszcze nie miala prawa proklamowac sie nastolatką.
oczywiscie zrozumiany nie będę, ty jako autorka to wszystko widzisz inaczej, ale jesli mogę od strony odbiorcy...

tak wielu jest niezrozumianych
krzyczących w przestrzeń – pomocy!
błądzących
tylko raz lub nagminnie
sięgających po piwo
z braku przyjaciela

czy to nie podstawówka? późna podstawówka.

tak po prawdzie to nie wiem, czemu zacytowałem tylko początek. wiersz jest taki po całości... :/ no sory no. i tak w wiekszosci wypadków unikam pisania negatywnych komentarzy. ale, mimo że poddałem w wątpliwosc dojrzałosc twojego utworu, wiem dobrze o TWOJEJ dojrzałosci. wiec tym razem zdecydowałem sie zabrac głos.

Zdecydowane nie, miriad. Dziewczynki w podstawówce ( pomijam wyjątki od reguły) mimo, że dojrzewają szybciej niż chłopcy nie znają znaczeń wielu przytoczonych w moim wierszu refleksji - przyczyna jest jedna - za krótko żyją. Owszem, może gdy będą miały po 20,25 lat wyrobią sobie zdanie kiedy i w jaki sposób człowiek błądzi, po co sięga w przypadku odrzucenia przez rodzinę , znajomych, społeczeństwo. Zainteresowania nastolatków szkoły podstawowej ograniczają się do fajnych gier w internecie, udanych wakacji, przebywania z kolegami ( żankami) itp.
Kłopotów obcych, błądzących ludzi nie traktują jeszcze poważnie, nie są ich w stanie zrozumieć i przez to się od nich odsuwają.
Umysł 14-latka nie jest w stanie pojąć cierpień osamotnionych, niezrozumianych, smutnych. To przychodzi z wiekiem.

Dlaczego właściwie sugerujesz, że peelem jest dojrzała, dorosła osoba ?

Może peelem jest smutna 18 -latka z domu dziecka, która napisała ten wiersz widząc jak jej Tato po śmierci Mamy odsunął się od świata i nadużywa alkoholu. Jest roztrzęsiona i próbuje poskładać myśli bo wczoraj otrzymała wiadomość, że próbował się powiesić. Mógł przecież zadzwonić do niej i porozmawiać - pocieszyła by go ciepłym słowem, których zresztą sama łaknie.

18 -latka piszącą taki wiersz podejrzewałabym o spora dawkę doświadczenia życiowego i rozwiniętą empatię.

Wiersz jest lekko przegadany i prosty. Taki miał być.
I jak najbardziej może się nie podobać.

Pozdrawiam