Zgodzę się zupełnie z Hillwalker. Niestety, musisz podać trochę konkretów, bo taką opinię to tylko o kant, musisz wiedzieć.
Zdania bym też nie zmieniał.
Dwie uwagi.
Tymczasem powinno być mniej wiecej tak:
"Był samą radością, którą to bardzo często (teraz?) Beata, czyli mama, starała się/zmuszona była sprowadzić/dzać na ziemię"
Coś takiego. W każdym razie sens wówczas nie byłby tak zaburzony i dwuznaczny przeciez;p
Całkiem spoczko shorcik. Ale tylko jako taki meeeega shorcik. Jak czarny kawał, tylko ze nie smieszny. Czyli ode mnie plusik.
Zdania bym też nie zmieniał.
Dwie uwagi.
Cytat:Był samą radością, którą na ziemię spróbowała sprowadzić Beata, czyli mama.Wyraziłeś się o dzieciaku bardzo fajnie. Taka 'ucieleśniona radosć'. Sprawia to jednak, że reszta zdania sugeruje coś takiego: mama SPRÓBOWAŁA wydać go na świat ("ziemię"). Rozumiesz? Mama przeciez nie tylko spróbowała, ale jej sie to udało!;p
Tymczasem powinno być mniej wiecej tak:
"Był samą radością, którą to bardzo często (teraz?) Beata, czyli mama, starała się/zmuszona była sprowadzić/dzać na ziemię"
Coś takiego. W każdym razie sens wówczas nie byłby tak zaburzony i dwuznaczny przeciez;p
Cytat:- No przestań, nie będę się wygłupiać. Nic mu się nie stanie, na dole odbiera dzieciaki ratownik.Tu początkowo nie wiadomo, kto to mówi. Tato, ale czytelnik może się pogubić, bo ja np. myslalem, ze synek i jakos mi to nie pasowało... To chyba dlatego, że pierwej jest mowa o tacie, potem nagle ni z tego ni z owego jest jednak mama, odzywa sie, tylko że nie wiadomo do kogo.. ja sie spodziewałem syna, a tu nagle tato;/ Lekki mentlik może budzic.
Całkiem spoczko shorcik. Ale tylko jako taki meeeega shorcik. Jak czarny kawał, tylko ze nie smieszny. Czyli ode mnie plusik.