Opowiem jak maluję

[starysta]

Kiedy już mamy określony horyzont można się zająć tym co przed nami, pod nogami, planem przednim.
Oczywiście każdy ma tam swoja wizję. Taki ułożony plan malowidełka.Może to być morze albo więcej plaży jak wody, czy też łąki za którą stoi niewielkie miasteczko czy jakaś stara wieś pokryta słomą. Inaczej mówiąc temat.
Należy pamiętać też kiedy malujemy taki sobie obrazeczek, o perspektywie. Nazywa się to tworzenie głębi obrazu.
Ja uważam że można to uzyskać za pomocą samych kolorów, ich odcieniami dodajemy lub ujmujemy światło i tak tworzy się głębia. Inaczej mówiąc dobre światło i ciekawe elementy planu gwarantują dobrą linię perspektywy. Trzeba jeszcze pomyśleć nad stworzeniem z nich ujmującej kompozycji, która ma w sobie głębię i narrację. Jeśli nie masz kontroli nad perspektywą, Twojemu obrazowi zabraknie głębi.
Rzecz polega na tym, aby tworzyć sugestywne obrazy, kompozycją.
Popatrzcie na ta zmianę w tym obrazeczku, konkretnie , specjalnie wymalowuję góry, no to nie są góry jak potrafię, jednak tu idzie o to by zauważyć tą zmianę dali.


Pokazała się na widoku tez mała wioska.
Jednak góry co by nie powiedzieć uciekają w dal. Tworzą perspektywę a jak uciekają i są daleko, to trzeba trochę je ukryć za powietrzem, pamiętajcie powietrze to tez kolor. Przytłumić. Wiosce też się dostanie

I oto daleko za mgłą jest nasza wieś z której pochodzimy i góry ale to nie mgła to jest właśnie kolor powietrza czym dalej tym bardziej pokazuje swoja silę, zamazuje swoje skarby.
Potem w wierszach piszemy o Matce która stoi i wygląda syna marnotrawnego.
Powstała nam tez ściana zieleni po lewej która tez bardzo dobrze oddaje odłegłość do naszej wioski. Co prawda jeszcze w nia troche zainwestuje kolorów ale to juz może jutro.

I nie zapominajcie, to tylko maluneczek jak i inne moje obrazeczki jarmarczne. Jednak mam przeczucie że szydło wyjdzie na wierzch, ale to już na samym końcu. Więc nie oceniajcie już. Chwila.