"Niewdzięczna Królowa"

[Laj]

Od początku do końca używasz samych zdań prostych, przez co czyta się może szybko, ale machinalnie i bez przyjemności. Jakby pisał to jakiś automat. Czasami starasz się o jakiś opis i nawet nie wychodzi Ci to źle, ale potem zabijasz to konstrukcją zdań.
Teraz kilka słów o bohaterach. Trochę mało w nich realizmu. Gość przypomina jakiś kreskówkowy czarny charakter (zdania w stylu: "Jesteś moja. Tylko moja na zawsze!" - bez żadnego wyjaśnienia, ot tak po prostu), który najpierw wydaje się pałać do niej uczuciem, a potem leje bez ustanku.
Ona też bezbronna, bez jakichkolwiek wspomnień, ale nagle zaczyna się zachowywać z godnością i dumą, nie wiedzieć czemu.
Scena bicia też jakaś bez wyrazu. Nie wzbudziła we mnie żadnych emocji, aż do tego fragmentu:

Uderzał ją i uderzał. Dziewczyna raz zasypiała, raz mdlała od nadmiaru bólu i wycieńczenia, a raz budziła się z przerażaniem.

Tutaj chciało mi się śmiać, jak sobie wyobraziłem dziewczynę okładaną po ryju, która co chwila zasypia.

Masz też ogromną ilość zaimków osobowych i też sporo powtórzeń. A czasem nawet zdarzają się takie potworki jak ten:

Powaga emanowała z niej.

Językowo nie jest źle, ale musisz bardziej rozwijać zdania, dodać wszystkiemu trochę emocji, a postacie uwiarygodnić, dać im jakieś przekonujące motywy, żeby czytelnik mógł się wczuć w całość.
Na razie jest słabo, ale są widoki na przyszłość, bo umiesz robić dobre porównania.

2/5