Tatuś

[Morydz]

Wiem, że zapewne z niecierpliwością czekacie na główną atrakcję dzisiejszego wieczoru, lecz będziecie się musieli uzbroić w cierpliwość.

Albo "wiem", albo "zapewne". Te dwa słowa wykluczają się nawzajem.

Może, więc, zanim nasz gwiazda się tu zjawi, umilę wam czas pewną opowieścią.

Nasza gwiazda - literówka.

Opowieść ta pochodzi z moich rodzinnych stron, i uprzedzam, że wydarzyła się naprawdę.

Uprzedzanie nie ma tu za bardzo sensu, więc może lepiej "uprzedzam" zamienić na np. "zapewniam"?

Widzicie panowie, hrabia ów znany był w środowisku bogatych i wpływowych ze swoich specyficznych balów, gdzie główną atrakcją były dzieci.

Bogatych i wpływowych - kogo?

Dzieci, którymi bawili się dorośli, które pożądali dorośli.

Których porządali. I zrób coś z powtórzeniem "dorośli".

Lokalni mieszkańcy, nawet jeśli wiedzieli o tym fakcie, to bali się mówić głośno, albowiem władze Miłowic oraz wyższe szczeble administracji były z owym hrabią w bardzo dobrej komitywie, więc ten, który zacząłby na prawo i lewo gardłować o dziwnych upodobaniach hrabiego w najlepszym wypadku straciłby zęby.

Może się mylę, ale wydaje mi się, że określenie "lokalni mieszkańcy" to masło maślane.

W najgorszym przepadł bez śladu w podziemiach pałacu.

To zdanie jest uzupełnieniem poprzedniego i ma budowę eliptyczną, więc przydałby się myślnik po "w najgorszym".

W czasie owym odbywał się kolejny bal, jednak z jakichś powodów był on o wiele bardziej wystawniejszy od poprzednich.

Bardziej wystawniejszy?

Jednak jednej, małej dziewczynce, korzystając z pijackiego otumanienia uczestników orgii, udało się wymknąć za mury pałacu i wbiec do otaczającego go lasu.
[quote]
Zamieniłbym "jednej" na "pewnej". I może nie :korzystając z otumanienia" a "dzięki otumanieniu" byłoby lepiej.

[quote]
Oczywiście natychmiast to dostrzeżono i za małą puszczono pachołków z psami.

To zdanie brzmi źle. Moje propozycje naprawienia go: zamienić "to" na jakieś konkretne słowo (brak, ucieszka itp.), "małą" zamienić również (dziewczynkę, uciekinierkę itd.).

Jednak mała była gotowa się poświęcić.

Gotowa na poświęcenie - ładniej.

Tymczasem pachołkowie hrabiego szukali jej kilka godzin, jednak bez śladu.

Bez śladu to można zniknąć. Szukać to raczej bez efektu, bezowocnie.

Zaintrygowany hrabia podążył, więc do bramy, gdzie, ku jego bezbrzeżnemu zdumieniu dziwny mężczyzna oddał wielmoży ową zaginioną dziewczynkę twierdząc, że słyszał o poszukiwaniach i dokładając osobiście starań odnalazł zgubę, by zwrócić ją prawowitemu właścicielowi.

Pierwszy raz słyszę o takim określeniu jak "bezbrzeżne zdumienie". Wydaje mi się niepoprawne.

Zapytany o nagrodę, ów mężczyzna, poprosił jedynie, by móc wziąć udział w balu i chociaż popatrzeć.

Poprosił by móc - sam chyba widzisz, że to nie po polsku Może poprosił, aby pozwolono mu?

Hrabia był łaskawego serca, więc zaprosił mężczyznę do środka jednocześnie próbując wypytać o szczegóły ujęcia dziewczynki, jednak ten odpowiadał zwięźle wyjaśniając, że mieszka tu bardzo długo i zna każdy zakątek tej ziemi, więc odnaleźć małą, zagubioną dziewczynkę dla niego było płotką.

Płotką określa się OSOBĘ pełniącą jakąś mało znaczącą funkcję w jakiejś strukturze (najczęściej używane - w mafii). O czynności (takiej jak odnalezienie w tym wypadku) nie można tak raczej powiedzieć.

Do poprawy interpunkcja, bo jak na razie żyje własnym życiem Poza tym styl - kulawy niestety, stylizacja na "gawędę przy kominku" wyszła dość słabo.
Ogólnie czyta się przeciętnie, bez rewelacji. No i niestety niezbyt mnie zaciekawiło. Końcówka przewidywalna.
Średni tekst, szału nie ma