Tatuś

[Hanzo]

Spodziewałem się opowiadania o orgiach zwyrodnialców, ale mile mnie zaskoczyłeś wprowadzając postać Pustelnika - coś jest w tej postaci, opisałeś ją w taki sposób, że intryguje.

Czytało się znowu zgrabnie, masz płynny język.
Zgrzytnęło mi trochę to, że "hrabia był łaskawego serca".

Do końca nie wiemy co tak naprawdę się stało - motyw "tańczenia z cieniami", czy też "zjadania przez cienie" jest bardzo dobry. Trudno to sobie wyobrazić i odczuwa się pewien niepokój, tak powinno być (i jest). Ciemność budzi grozę.

Finał do przewidzenia, jak dla mnie.

Podsumowując: wydaje mi się, że horror jest Twoim konikiem od dawna i dużo przeczytałeś. Myślę tak dlatego, że to kolejne Twoje opowiadanie, które może przestraszyć odbiorcę, a przynajmniej zasiać niepokój. Nie trzaskasz banałami - potworkami i Bóg wie czym, ale robisz niepokój. Podoba mi się. Językowo też jest nieźle.

Skrótowość opisów jest z jednej strony plusem, z drugiej minusem. Szybka akcja i płynność - ale czasami miałbym ochotę przeczytać bardziej rozbudowany fragment, gdzie wnikasz w odczucia, malujesz sytuację itd. (Nie wiem czy jasno wyraziłem swoje odczucia).

No i brakuje mi porządnego zaskoczenia na koniec, finał kolejnej Twojej pracy nie jest tak mocny jak reszta opowiadania.

Niemal tak dobrze, jak w tamtym opowiadaniu o psychopacie, ale jak dla mnie za krótko. Jak coś jest dobre to lubię wejść na dłużej w przedstawiony świat i przeżywać w nim przygody. 8/10, mniej więcej - ciężko się ocenia krótkie opowiadania.

Pozdrawiam!