Niebieskie zwierzę poezji

[Lena]

Zwykle nie czepiam się powtórzeń (bo jest to coś, co Autor powinien wyłapać sam przy okazji rzetelnej korekty, zwłaszcza, kiedy pisze tekst, który w dużej mierze opiera się na zabawie słowem), czy innych pierdółek językowych, ale tekst tak mi się podoba, że ręka aż sama rwie się do poprawiania. Tak więc wybacz drobiazgowość i jeśli uznasz ją za pozbawioną podstaw, spokojnie zignoruj :)

Tam pisze taka poetka – NiebieskiMotyl10 – codziennie wstawia kilka takich samych wierszy.
Jedno "takie" do wycięcia.

wyraził się (patrz ostrzeżenie)
Co tutaj robi ten kulturalny nawias i odnośnik, skoro dalej narratorka rzuca mięsem, aż miło, i słusznie?

To znaczy każdy niby był inny, ale niczym się nie różnił od poprzedniego.
W tym zdaniu kuleje mi logika. Skoro w pierwszej części piszesz, że wiersze są niby różne, wiadomo, że wg narratorki jest dokładnie na odwrót, tak więc druga część raczej powtarza to stwierdzenie, niż mu zaprzecza.

gdy wreszcie (ta kupka) nie była śluzowata i zielonkawa od gorączki.
"Nie była" zamieniłabym na "przestała być".

Chuj wie, o co jej chodziło i stałam w szpagacie od Pogórza do Bałtyku i bolało mnie krocze wyobraźni.
Fajne :)

Szkoda papieru.
Dlaczego papieru, skoro rozchodzi się o twórczość wirtualną?

Kobieta nie dostrzegła mojego pragnienia przywracania
Chyba lepiej brzmiałoby "przywrócenia".

a powinna mieć dystans do swojego tyłka, skoro nie miała zupełnie do poezji.
Skąd to założenie? To, że ludziom brakuje dystansu do tego, co robią, zwykle wynika z faktu, że mają go jeszcze mniej do samych siebie.

Ogólnie, jak już pisałam, podoba mi się. Tekst napisany z jajem i zadziorem, do tego Autorka zgrabnie i oryginalnie poczyna sobie ze słowem. Też bym tak chciała. Gratulacje.